Drodzy

Bracia i Siostry!

Słyszałem kiedyś anegdotę o człowieku, który postanowił postawić swoje ostatnie pięć dolarów na wyścigach konnych. Po załatwieniu formalności pomodlił się słowami: „Panie, pozwól mi wygrać ten jeden zakład”. Gonitwa ruszyła i koń, na którego postawił ten mężczyzna, znalazł się w środku stawki. „Panie – jęknął mężczyzna – proszę, spraw, by mój koń wygrał.” Koń przesunął się do przodu, ale wszedł w ostatnie okrążenie dopiero na odległym, czwartym miejscu. „Proszę Cię, Boże – błagał mężczyzna – daj mi wygrać.” Wreszcie na ostatniej prostej koń wyszedł na prowadzenie i zwycięsko zdążał do mety. „Dzięki Ci, Boże – odetchnął mężczyzna – teraz już sam się tym zajmę.”

Niektórzy z nas uważają, że ze wszystkim potrafią poradzić sobie sami. Nie brakuje im pewności siebie i rzadko kiedy widzą potrzebę prośby o łaskę Bożą. Inni czują się przytłoczeni życiem i rezygnują z podjęcia wielu zadań, ponieważ sądzą, że do niczego się nie nadają. Są wreszcie i tacy, którzy podobnie jak mężczyzna na torze wyścigowym, zwracają się do Boga tylko w wyjątkowych sytuacjach.

Spójrzmy teraz na te trzy grupy ludzi w świetle śmiałego, a jednocześnie pokornego wyznania św. Pawła: „Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia” (Flp 4,13). Gdyby św. Paweł żył w dzisiejszych czasach, prawdopodobnie doradziłby tym z nas, którzy należą do pierwszej kategorii, aby nabrali większej pokory. Tych z drugiej kategorii zapewniłby, że mogą zwyciężać mocą Bożą. Gdy zaś idzie o bohatera naszej anegdoty, prawdopodobnie zachęciłby go do porzucenia hazardu.

Co to znaczy czynić wszystko w Chrystusie? Pierwszym krokiem jest budowanie relacji z Jezusem – mówienie do Niego i słuchanie Go. W ten sposób otwieramy się na przyjęcie Jego łaski i pokoju w naszym codziennym życiu. Z czasem nauczymy się, za przykładem św. Pawła, nieustannie radować się w Panu, dziękując Mu za to wszystko, co już uczynił, i za to, czego jeszcze pragnie w nas dokonać.

Oczywiście modlitwa stanowi jedynie punkt wyjścia. Ważne jest także odpowiednie nastawienie serca, skupienie myśli na tym, co prawdziwe i szlachetne, co miłe, sprawiedliwe i zasługujące na uznanie (Flp 4,8-9). Pozwoli to nam wzrastać w ufności do Boga, ponieważ będziemy widzieli, jak wzbudza On w nas dobre pragnienia i wspomaga swoją łaską nasze wysiłki.

Tak więc, niezależnie od stopnia wiary w siebie, pozwól Duchowi Świętemu przemienić twoje serce. Podejmij konkretne kroki, tak na modlitwie, jak i w codziennym życiu, by przekonać się, że naprawdę możesz wszystko w Tym, który ciebie umacnia.

Wasz brat w Chrystusie

Joe Difato