Czego 90% katolików nie wie

"LISTA DOGMATÓW KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO" o których "90% KATOLIKÓW NIE WIE"?

Od kilku lat krąży po Internecie „lista zarzutów” wobec Kościoła. Ma ona wiele wersji, występuje też pod wieloma tytułami, np. „o czym 90% katolików nie wie” a nawet „lista dogmatów Kościoła Katolickiego” – sic! (na nic się zdaje tłumaczenie, że dogmat to coś niezwykle rzadkiego i stosowanego z rozmysłem; na przykład w XX wieku było jedynie jedno orzeczenie dogmatyczne, w XIX stuleciu – dwa, a w XVIII i XVII wieku nie było żadnego).
Postanowiłem zająć się tym tekstem ze względu na jego typowość. Zarzuty w nim zebrane są bardzo charakterystyczne dla populistycznej propagandy antykatolickiej – destruktywnej, ale odwołującej się do naszych skłonności do „tramwajowego”, plotkarskiego rodzaju antyklerykalizmu. Postaram się pokazać, że nie jest to bynajmniej uczciwa polemika z chrześcijaństwem, lecz dość grubo szyta zbitka mająca za zadanie postawić chrześcijaństwo w złym świetle.
W „liście zarzutów” jest kilka rodzajów wypowiedzi:

twierdzenia opisujące prawdziwe wydarzenia (czasem wstydliwe, a nawet hańbiące – ale równie często bynajmniej nie kompromitujące – bo jakimże zarzutem jest np. wprowadzenie dzwonów?)
nieprawdziwe (np. pomylone zdefiniowania dogmatu z wprowadzeniem nauczania)
bezczelne kłamstwa (np. pisanie o wprowadzeniu do Biblii ksiąg wtórnokanonicznych podczas gdy było całkowicie odwrotnie – właśnie w połowie drugiego tysiąclecia protestanci usunęli je z uznawanego kanonu ponieważ nie pasowały do wyobrażeń ich nauczycieli)
błędne zarzuty wynikające z nieznajomości Biblii (przypisywanie ustanowieniu Kościoła treści przekazanych w Piśmie Świętym)
błędne zarzuty spowodowane nieznajomością świadectw pierwszych chrześcijan (np. twierdzenie że chrzest przez polanie wodą praktykuje się dopiero od 1314 roku)

Autorzy listy zarzutów nie liczą na wyjaśnienie czegokolwiek – po prostu wiedzą że jeśli jednocześnie rzuci się kilkadziesiąt bzdurnych oskarżeń, to nikt nie będzie w stanie ich sprostować – niezależnie od tego czy postawione zostaną w dyskusji na imieninach czy też na forum internetowym. A nawet jeśli ktoś sprostuje, to nikt inny nie będzie w stanie tego w warunkach np. listy dyskusyjnej przeczytać.
Tym bardziej że „fakty” przytaczane w zarzutach niejednokrotnie przypominają audycje anegdotycznego „Radia Erewań”: Czy to prawda że w Moskwie na Placu Czerwonym rozdają samochody? Owszem, prawda. Tyle że nie w Moskwie, lecz w Leningradzie, nie na Placu Czerwonym tylko na Skwerze Lenina, nie samochody lecz rowery i nie rozdają tylko kradną…
Postanowiłem dokonać analizy „zarzutów”, opatrując je krótkimi odpowiedziami i ewentualnymi wskazaniami na pogłębione źródła.

Włożyłem wiele starań w to, by moje odpowiedzi były prawdziwe – ponieważ jednak spraw jest dużo i dotyczą niekiedy zamierzchłej przeszłości, nie wykluczam, iż mogłem popełnić jakieś błędy. W takim wypadku będę wdzięczny za wskazanie mi ich – koniecznie z odpowiednimi źródłami. Będę też wdzięczny za uzupełnienia mojej argumentacji oraz podanie ciekawych odwołań do literatury (także internetowej). Mój adres mrbpiotrowski[malpa]gmail.com

Marek Piotrowski