1. W Chrystusie ochrzczeni i w Chrystusa przyobleczeni staliście się podobni do Syna Bożego^[1]. A ponieważ przeznaczył nas Bóg na synów przybranych, uczynił nas podobnymi do chwalebnego ciała Chrystusa^[2]. Stawszy się uczestnikami Chrystusa, słusznie zwiecie się pomazańcami. O was powiedział Bóg: „Nie dotykajcie mych pomazańców”^[3]. A staliście się pomazańcami, bo przyjęliście obraz Ducha Świętego. Wszystko spełniło się na was w obrazie, ponieważ jesteście obrazem Chrystusa. Gdy Chrystus w czasie chrztu w rzece Jordan udzielił wodom wonności swego Bóstwa, wyszedł z nich, a wtedy zstąpił na Niego w swej osobie Duch Święty, tak że równy spoczął na równym. Podobnie i wam, gdy wyszliście ze świętej kaplicy, zostało dane namaszczenie, obraz tego namaszczenia, które otrzymał Chrystus, a którym jest Duch Święty. O tym to Duchu Świętym powiedział w proroctwie błogosławiony Izajasz w imię Pana: „Duch Pana nade mną, przeto mnie namaścił, posłał mnie, by głosić dobrą nowinę ubogim”^[4].

2. Chrystus został namaszczony nie ziemskim olejem i nie przez człowieka, lecz Ojciec, który Go ustanowił Zbawicielem całego świata, namaścił Go Duchem Świętym – jako mówi Piotr: „Jezusa Nazareńskiego namaścił Bóg Duchem Świętym”^[5]. I prorok Dawid wołał: „Stolica Twoja, Boże, na wieki wieków; berłem prawości – berło królestwa Twego. Umiłowałeś sprawiedliwość i znienawidziłeś nieprawość, przeto namaścił cię Bóg, Bóg twój, olejkiem radości hojniej niż twych towarzyszy”^[6]. I jak Chrystus prawdziwie został ukrzyżowany i pogrzebany, i zmartwychwstał, wam zaś dano w chrzcie „przez podobieństwo”^[7] z Nim być ukrzyżowanymi, pogrzebanymi i zmartwychwstać, tak jest i w bierzmowaniu. Chrystus został namaszczony duchowym olejkiem radości, to jest Duchem Świętym, który jako źródło duchowego wesela zwie się olejem radości, wy zaś zostaliście namaszczeni oliwą, kiedyście się stali uczestnikami i towarzyszami Chrystusa.

3. Nie myśl jednak, że jest tu tylko zwyczajna oliwa. Jak bowiem chleb eucharystyczny po wezwaniu Ducha Świętego nie jest już tylko chlebem, lecz ciałem Chrystusa, tak i ta święta oliwa po wezwaniu nie jest już tylko oliwą – i jakby rzec można zwyczajną oliwą, lecz łaską Chrystusa i Ducha Świętego, przez Jego obecność skuteczną: Tą oliwą namaszcza się symbolicznie twe ciało i inne zmysły. Widzialną oliwą namaszcza się ciało świętym i ożywczym Duchem uświęca się dusza.

4. Najpierw namaszczono was na czole, abyście wolni byli od wstydu, z którym chodził wszędzie pierwszy grzeszny człowiek, i odsłoniętą twarzą jak w zwierciadle odbijali chwałę Pańską^[8]. Następnie na uszach, abyście otrzymali uszy, które słuchają Bożych tajemnic, uszy, o których powiedział Izajasz: „I dał mi Pan ucho do słuchania”^[9], i Pan Jezus w Ewangelii: „Kto ma uszy, niech słucha!”^[10]. Potem na nozdrzach, abyście po przyjęciu świętej oliwy mówili: „Jesteśmy wonnością Chrystusa dla Boga między tymi, którzy idą na zbawienie”^[11]. Wreszcie na piersiach, abyście „przyodziani w pancerz sprawiedliwości, stawili śmiało czoło szatańskim zakusom”^[12]. Albowiem jak Chrystus po chrzcie i zstąpieniu Ducha Świętego wyszedłszy, pokonał przeciwnika, tak i wy po chrzcie świętym i duchowym namaszczeniu winniście przywdziać całą zbroję Ducha Świętego, stanąć przeciw potędze wroga i z nią walczyć, mówiąc: „Wszystko mogę w Chrystusie, który mnie umacnia”^[13].

5. Uznani za godnych tego świętego namaszczenia zwiecie się chrześcijanami – wasze odrodzenie potwierdza słuszność tego imienia. Zanim bowiem zaszczycono was chrztem i łaską Ducha Świętego, nie zasługiwaliście właściwie na tę nazwę. Byliście raczej dopiero na drodze, by zostać chrześcijanami.

6. Winniście wiedzieć, iż figura tego namaszczenia znajduje się w Starym Piśmie. Gdy mianowicie Mojżesz oznajmił bratu nakaz Boży i ustanowił go najwyższym kapłanem, obmył go w wodzie i namaścił^[14]. Nazwany on został pomazańcem – a to od figury namaszczenia. Tak też namaścił arcykapłan Salomona, gdy go wyniósł na króla po jego uprzednim obmyciu w Gichon^[15]. U tych mężów ryty te były symboliczne, lecz dla was dzieją się w rzeczywistości, bo rzeczywiście zostaliście namaszczeni przez Ducha Świętego. Początkiem waszego zbawienia jest Chrystus – On jest zaczynem, wy ciastem. Gdy zaczyn jest święty, i ciasto jest święte^[16].

7. Zachowajcie ten dar nieskalany! Bo On was o wszystkim pouczy, jeśli w was pozostanie, jak to przed chwilą usłyszeliście od św. Jana^[17], który nam daje wiele mądrych nauk o bierzmowaniu. Bo ten święty dar jest duchową ochroną ciała i zbawieniem duszy. O bierzmowaniu przepowiedział już Izajasz: „Uczyni to Pan dla wszystkich ludów na górze; będą pić wino, pić radość, namaszczeni tłustością”^[18]. Górą nazywa prorok Kościół również w innym miejscu: „W ostatnich dniach będzie widoczna góra Pana”^[19]. I by lepiej o tym duchowym oleju się przekonać, posłuchaj, co jeszcze mówi: „Daj to wszystko ludom, bo jest postanowienie Pana nad wszystkimi ludami”^[20]. Tym świętym olejem bierzmowani strzeżcie go w sobie bez skazy, postępując w dobru, wdzięczni swemu Zbawcy Jezusowi Chrystusowi, któremu chwała na wieki wieków.

Amen.

PRZYPISY:

Napisz komentarz (0 Komentarze)