|
Stolica Apostolska powierza niniejszy dokument pasterskiej gorliwości biskupów diecezjalnych różnych Kościołów partykularnych oraz innych ordynariuszy, w przekonaniu, że wprowadzenie w życie jego zaleceń wyda obfite owoce i przyczyni się do umocnienia komunii między wyświęconymi szafarzami a wiernymi nie wyświęconymi.
Jak bowiem przypomniał Ojciec Święty, „trzeba rozpoznawać, chronić, rozwijać, rozeznawać oraz mądrze i świadomie wykorzystywać konkretny dar każdego członka Kościoła, nie dopuszczając do pomieszania ról i funkcji czy zafałszowania statusu teologicznego i kanonicznego”[114].
Choć z jednej strony liczebny niedobór kapłanów jest szczególnie mocno odczuwalny w niektórych regionach, gdzie indziej obserwujemy rozkwit powołań, który napawa optymizmem i otwiera pomyślne perspektywy na przyszłość. Proponowane rozwiązania problemu niedoboru wyświęconych szafarzy mogą mieć zatem jedynie charakter tymczasowy i muszą być podporządkowane nadrzędnemu zadaniu duszpasterskiemu, jakim jest troska o powołania do kapłaństwa sakramentalnego[115].
Ojciec Święty przypomina w związku z tym, że „w niektórych sytuacjach lokalnych próbowano szukać rozwiązań rozumnych i śmiałych. Także przepisy Kodeksu Prawa Kanonicznego stwarzają nowe możliwości, które jednak należy właściwie wykorzystywać, aby nie stwarzać dwuznacznej sytuacji, w której rozwiązania prawne, stworzone dla zaradzenia wyjątkowym sytuacjom braku lub niedoboru kapłanów, uważane są za coś zwykłego i normalnego”[116].
Celem niniejszego dokumentu jest sformułowanie konkretnych wskazań, które zapewnią owocną współpracę wiernych nie wyświęconych w sytuacjach tego rodzaju, nie naruszając w niczym integralnego charakteru pasterskiej posługi kapłanów. „Trzeba także wyjaśniać wiernym świeckim, że te uściślenia i rozróżnienia nie mają służyć ochronie klerykalnych przywilejów, ale są koniecznym przejawem posłuszeństwa wobec woli Chrystusa i poszanowania dla konstytutywnej formy, jaką On sam nadał na zawsze swemu Kościołowi”[117].
Prawidłowe zastosowanie tych wskazań w kontekście fundamentalnej hierarchicznej communio przyniesie pożytek samym wiernym, którzy zostają wezwani, aby rozwijali cały bogaty potencjał swojego powołania oraz „gotowość do tego, by żyć nim w wypełnianiu własnej misji”[118].
Gorące wezwanie, z jakim Apostoł Narodów zwraca się do Tymoteusza: „zaklinam cię wobec Boga i Chrystusa, (…) głoś naukę, nastawaj w porę i nie w porę, upominaj, pouczaj, podnoś na duchu, (…) czuwaj we wszystkim, (…) wypełnij swoje posługiwanie” (2 Tm 4, 1–5), skierowane jest w szczególny sposób do świętych pasterzy, powołanych, by spełniać właściwe sobie zadanie, to znaczy „dbać o utrzymanie karności wspólnej całemu Kościołowi i (…) domagać się przestrzegania wszystkich przepisów kościelnych”[119].
Ta odpowiedzialna misja jest niezbędna w Kościele, aby bogate energie ukryte w każdym stanie życia mogły być prawidłowo wykorzystane zgodnie z przedziwnymi zamysłami Ducha oraz by communio była naprawdę obecna w codziennym życiu całej wspólnoty.
Niech Maryja Panna, Matka Kościoła, której wstawiennictwu powierzamy niniejszy dokument, pomoże wszystkim zrozumieć jego intencje oraz wesprze wszelkie wysiłki zmierzające do jego wiernej realizacji, tak aby przyniósł on obfite owoce apostolskie.
Zostają odwołane wszelkie ustawy partykularne i obowiązujące zwyczaje sprzeczne z niniejszymi przepisami, a także ewentualne uprawnienia udzielone wcześniej ad experimentum przez Stolicę Apostolską lub jakąkolwiek inną władzę od niej zależną.
W dniu 13 sierpnia 1997 r. Ojciec Święty zatwierdził w formie specjalnej niniejszą Instrukcję, nakazując jej opublikowanie.
Watykan, 15 sierpnia 1997 r., w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
Kongregacja ds. Duchowieństwa
Abp DARÍO CASTRILLóN HOYOS, proprefekt
ABP CRESCENZIO SEPE, sekretarz
Papieska Rada ds. Świeckich
Abp JAMES FRANCIS STAFFORD, przewodniczący
BP STANISłAW RYŁKO, sekretarz
Kongregacja Nauki Wiary
Kard. JOSEPH RATZINGER, prefekt
ABP TARCISIO BERTONE SDB, sekretarz
Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów
Abp JORGE ARTURO MEDINA ESTÉVEZ, proprefekt
ABP GERALDO MAJELLA AGNELO, sekretarz
Kongregacja ds. Biskupów
Kard. BERNARDIN GANTIN, prefekt
ABP JORGE MARÍA MEJÍA, sekretarz
Kongregacja ds. Ewangelizacji Narodów
Kard. JOZEF TOMKO, prefekt
ABP JOSIP UHAČ, sekretarz
Kongregacja ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego
Kard. EDUARDO MARTÍNEZ SOMALO, prefekt
ABP PIERGIORGIO SILVANO NESTI CP, sekretarz
Papieska Rada ds. Interpretacji Tekstów Prawnych
Abp JULIÁN HERRANZ, przewodniczący
BP BRUNO BERTAGNA, sekretarz
P R Z Y P I S Y
113 Należy wykluczyć tak zwane seminaria „zbiorcze” (integrati).
114 Jan Paweł II, Przemówienie do uczestników sympozjum poświęconego „Współpracy wiernych świeckich w posłudze kapłańskiej”, 3: m. cyt.
115 Por. tamże, 6.
116 Tamże, 2.
117 Tamże, 5.
118 Jan Paweł II, Posynodalna adhort. apost. Christifideles laici, 58: m. cyt., s. 507.
119 119. KPK, kan. 392.
Copyright © by L'Osservatore Romano
 Napisz komentarz (0 Komentarze)
|
NAUCZANIE KOŚCIOŁA 
