Część pierwsza
WAKAT STOLICY APOSTOLSKIEJ
Rozdział I
Uprawnienia Kolegium Kardynałów w czasie wakatu Stolicy Apostolskiej B>
1. W czasie wakatu Stolicy Apostolskiej Kolegium Kardynałów nie
posiada żadnej władzy lub jurysdykcji w sprawach należących do Papieża
za jego życia ani w wypełnianiu funkcji wynikających z jego urzędu;
wszystkie te sprawy muszą być wyłącznie zarezerwowane dla przyszłego
Papieża. Oświadczam więc, że jest nieważny i niebyły jakikolwiek akt
władzy lub jurysdykcji, należący do Biskupa Rzymskiego w czasie jego
życia lub związany z wykonywaniem jego urzędu, jaki Kolegium Kardynałów
uznałoby, że powinien być dokonany, chyba że mieści się w granicach
wyraźnie przyznanych w niniejszej Konstytucji. 2. Podczas wakatu Stolicy Apostolskiej zarządzanie Kościołem należy
do Kolegium Kardynałów, jednakże tylko w celu szybkiego załatwienia
spraw zwyczajnych lub spraw, których załatwienia nie można odłożyć
(por. n. 6), oraz w celu przygotowania wszystkiego, co jest konieczne
do wyboru nowego Papieża. To zadanie musi być wypełnione w sposób i w
granicach przewidzianych przez niniejszą Konstytucję: winny więc być
absolutnie wykluczone sprawy, które - tak na podstawie prawa, jak i
praktyki - albo podlegają tylko władzy samego Biskupa Rzymskiego, albo
dotyczą przepisów odnoszących się do wyboru nowego Papieża według
zaleceń zawartych w niniejszej Konstytucji.
3. Ustalam ponadto, że Kolegium Kardynalskie w żaden sposób nie może
decydować o uprawnieniach Stolicy Apostolskiej i Kościoła Rzymskiego, a
tym bardziej, bezpośrednio lub pośrednio dopuścić do umniejszenia
któregoś z nich, nawet w celu doprowadzenia do zgody lub
przeciwdziałania poczynaniom nastawionym przeciw tymże prawom po
śmierci lub prawowitym znaczeniu się urzędu przez Papieża12. Wszyscy Kardynałowie winni zatroszczyć się o ochronę tych praw.
4. Podczas wakatu Stolicy Apostolskiej prawa wydane przez Biskupów
Rzymskich w żaden sposób nie mogą być poprawiane lub zmieniane ani nie
można dodać albo ująć czegoś lub dyspensować chociażby od części z
nich, przede wszystkim jeśli chodzi o przepisy dotyczące wyboru
Papieża. Co więcej, jeśli ewentualnie zdarzyłoby się, że uczyniono lub
usiłowano by coś uczynić przeciw temu przepisowi, moją najwyższą władzą
deklaruję to za niebyłe i nieważne.
5. Jeśli pojawiłyby się wątpliwości co do przepisów zawartych w
niniejszej Konstytucji lub co do sposobu ich realizacji, polecam w
sposób formalny, by wszelka władza wydania decyzji w tym względzie
spoczywała na Kolegium Kardynałów, któremu zatem udzielam władzy
interpretowania punktów wątpliwych lub kontrowersyjnych, ustalając, że
gdy należy podjąć decyzję co do tych lub innych podobnych kwestii, z
wyjątkiem aktu wyboru, jest wystarczające, aby większość zgromadzonych
Kardynałów opowiedziała się za taką samą opinią.
6. Podobnie, gdy zaistnieje jakiś problem, który według większości
zebranych Kardynałów - nie może być odłożony na inny czas, niech
Kolegium Kardynałów zdecyduje według zdania większości.
PRZYPISY
1. ŚW. IRENEUSZ, Adv. haeres. III, 3, 2: SCh, 211, 33.
2. Por. Konst. apost. Vacante Sede Apostolica (25 grudnia 1904): Pii X Pontificis Maximi Acta, III (1908), 239-288.
3. Por. Motu proprio Cum proxime (1 marca 1922): AAS 14 (1922), 145-146; Konst. apost. Quae divinitus (25 marca 1935): AAS 27 (1935), 97-113.
4. Por. Konst. apost. Vacantis Apostolicae Sedis (8 grudnia 1945): AAS 38 (1946), 65-99.
5. Por. Motu proprio Summi Pontificis electio (5 września 1962): AAS 54 (1962), 632-640.
6. Por. Konst. apost. Regimini Ecclesiae universae (15 sierpnia 1967): AAS 59 (1967), 885-928; Motu proprio Ingravescentem aetatem (21 listopada 1970): AAS 62 (1970), 810-813; Konst. apost. Romano Pontifici eligendo (1 października 1975): AAS 67 (1975), 609-645.
7. Por. AAS 80 (1988), 841-912.
8. Por. SOBÓR WAT. I, Konst. dogm. o Kościele Chrystusowym Pastor aeternus, III; SOBÓR WAT. II, Konst. dogm. o Kościele Lumen gentium, 18.
9. Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 332 § 1; por. Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich, kan. 44, § 1.
10. Por. Motu proprio Ingravescentem aetatem (21 listopada 1970), II, 2: AAS 62 (1970), 811; Konst. apost. Romano Pontifici eligendo (1 października 1975), 33: AAS 67 (1975), 622.
11. Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 1752.
12. Por. Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 332, § 2; Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich, kan. 44, § 2.  Napisz komentarz (0 Komentarze)
|
NAUCZANIE KOŚCIOŁA 
