24. W okresie Sede vacante Dykasterie Kurii Rzymskiej, z
wyjątkiem tych, o których mowa w n. 26 niniejszej Konstytucji, nie mają
żadnej władzy w tych sprawach, których - Sede plena - nie mogą podejmować lub wypełniać inaczej, jak tylko facto verbo cum SS.mo, czyli ex Audientia SS.mi, lub vigore specialium et extraordinariarum facultatum, jakich Papież zwykł udzielać Prefektom, Przewodniczącym i Sekretarzom tychże Dykasterii. 25. Nie ustają natomiast wraz ze śmiercią Papieża władze zwyczajne
właściwe każdej Dykasterii; ustalam jednak, by Dykasterie korzystały z
nich tylko w rozwiązywaniu spraw o mniejszym znaczeniu, podczas
gdy kwestie poważniejsze lub kontrowersyjne, jeśli mogą być odłożone,
powinny być w sposób wyłączny zarezerwowane dla przyszłego Papieża;
jeśli nie dopuszczają odroczenia (jak, między innymi, przypadki in articulo mortis
dla dyspens, których zazwyczaj udziela Papież), będą mogły być
powierzone przez Kolegium Kardynałów temu Kardynałowi, który był
Prefektem aż do śmierci Papieża, lub Arcybiskupowi pełniącemu do tego
czasu obowiązki Przewodniczącego oraz innym Kardynałom tej Dykasterii,
której ich zbadanie prawdopodobnie powierzyłby zmarły Papież. W takich
okolicznościach będą oni mogli podejmować decyzję per modum provisionis
o tym, co będą uważali za bardziej właściwe i korzystne dla strzeżenia
i obrony praw i tradycji kościelnych, aż do czasu, gdy zostanie wybrany
Papież.
26. Najwyższy Trybunał Sygnatury Apostolskiej i Trybunał Roty
Rzymskiej podczas wakatu Stolicy Świętej kontynuują prowadzenie spraw
według swych własnych norm, zachowując przepisy, o których mowa w art.
18 (akapit 1 i 3) Konstytucji apostolskiej Pastor Bonus18.
PRZYPISY
18. Por. AAS 80 (1988), 864.  Napisz komentarz (0 Komentarze)
|
NAUCZANIE KOŚCIOŁA 
