I. Wstęp, uwagi ogólne, cel artykułu

Tematem poniższej rozprawki jest książeczka pt. Czy słyszałeś o czterech prawach duchowego życia?, rozprowadzana w Polsce przez Ruch Nowego Życia (ponadwyznaniową organizację chrześcijańską), różne wspólnoty protestanckie, a także przez wiele katolickich wspólnot charyzmatycznych czy oazowych.

Poniższe rozważania są osobistymi przemyśleniami autora niepretendującymi do godności oficjalnej nauki Kościoła. Proszę ich nie traktować jako formę znęcania czy pastwienia się nad „czterema prawami” – jest to raczej próba pokazania niekatolickich wniosków mogących pojawić się po lekturze sztandarowej książeczki.

Cztery prawa duchowego życia zostały opracowane w 1956 r. przez Billa Brighta, protestanta, założyciela ruchu Campus Crusade for Christ (w Polsce Ruch Agape, obecnie Ruch Nowego Życia).

Cztery prawa życia duchowego stanowią jeden z elementów formacji Ruchu Światło-Życie (I stopień), a także są dosyć powszechnie używane przez katolickie wspólnoty charyzmatyczne jako podstawa ewangelizacji – pierwszego głoszenia, rozbudzania wiary u osób nowych – dopiero co trafiających do takich wspólnot. Pewną mutacją „czterech praw” jest kerygmat stosowany przez Szkoły Nowej Ewangelizacji i wspólnoty z nimi związane.

Poniższe rozważania mogą być przydatne dla osób z tych środowisk, dla których ewangelizacja poprzez głoszenie kerygmatyczne jest szczególnie bliska.

Książeczka pt. Czy słyszałeś o czterech prawach duchowego życia? najczęściej występuje w postaci spiętych zszywaczem szesnastu czarno-białych stron tekstu z kilkoma obrazkami, o wymiarach 10,5×7 cm. Na podanej stronie^[1] organizacji Campus Crusade for Christ można obejrzeć polską wersję książeczki, do której to będę się odnosił.

Celem artykułu jest dokonanie krytycznej refleksji teologicznej z punktu widzenia nauki katolickiej oraz ukazanie różnych interpretacji „czterech praw życia duchowego”, które mogą pojawić się podczas lektury tejże książeczki, a które są niezgodne z doktryną katolicką. Należy pamiętać, że teksty ewangelizacyjne (a takim są „cztery prawa”) zawsze zawierają pewną warstwę teologiczną – jawną lub ukrytą, świadomą lub nie – która może być zgodna lub nie z doktryną katolicką.

Oczywiście, że życie jest bogatsze od wszelkich pomysłów – i niestety pewnie jest już wymyślonych więcej dziwacznych interpretacji niż te, które zaprezentuję. Ale cóż – mam nadzieję, że uświadomienie pewnych zagrożeń pozwoli ograniczyć nieortodoksyjność nauczania w katolickich wspólnotach oraz przede wszystkim pozwoli lepiej zrozumieć własną wiarę katolikom chcącym w ten sposób głosić Ewangelię.

Proszę o w miarę chłodne przyjrzenie się moim przemyśleniom – w niektórych momentach będę celowo stosował przesadę, aby lepiej zaakcentować myśl lub uwypuklić problem.

Oczywiście wiele zależy od osoby głoszącej daną treść oraz od osoby tę treść odbierającej – dlatego też czytelnicy mogą mieć zupełnie inne wrażenia po usłyszeniu czy przeczytaniu książeczki Czy słyszałeś o czterech prawach duchowego życia? Poniższa interpretacja jest oparta na moich osobistych przemyśleniach i doświadczeniach.

II. Analiza przesłania książeczki

Strona 1

Celem łatwiejszego zorientowania się, co jest cytatem z omawianej pozycji, a co moim komentarzem, cytaty zostały wyróżnione kursywą.

Strona pierwsza jest stroną tytułową, zawierającą tylko czarno-biały tekst tytułu Czy słyszałeś o czterech prawach duchowego życia?

Z pozostałych stron zostaną zacytowane tylko te teksty, które według mnie są warte komentarza lub mogą w prosty sposób prowadzić do niekatolickich wniosków teologicznych.

Strona 2

Obok praw fizycznych, które rządzą światem materialnym, istnieją także prawa duchowe, które regulują nasz stosunek do Boga.

Powstaje pytanie: Czy Prawo dane Mojżeszowi na Synaju to prawo fizyczne? Czy też prawo duchowe regulujące nasz stosunek do Boga? Bo o ile Dekalog i inne przepisy Prawa w Biblii można znaleźć, to cztery prawa przedstawiane w tej książeczce są pewną próbą interpretacji przesłania ewangelicznego, a nie samą Ewangelią.

Książeczka ta ma na celu przedstawienie owych praw duchowych. Należy więc zauważyć, że jest to próba wyciągnięcia „esencji” czy też „streszczenia” Ewangelii.

I. PRAWO PIERWSZE:
Bóg miłuje ciebie i ma dla twojego życia wspaniały plan.

Dobra wiadomość na początek. Warto zauważyć osobiste skierowanie się do czytelnika (ciebie, twojego). W opisie następnych praw zostało to zmienione na formy bardziej ogólne (ludzie, my, wszyscy).

(podane teksty biblijne należy w miarę możliwości czytać – łącznie z kontekstem – bezpośrednio z Pisma Świętego)

Czego też postaram się trzymać w dalszym ciągu rozważań.

Strona 3

O ile miłość Boża nie budzi moich wątpliwości, o tyle dalsza część dała mi sporo do myślenia…

BOŻY PLAN
Chrystus Pan mówi: "Ja przyszedłem po to, aby owce miały życie i miały je w obfitości (Chodzi tu o życie mające pełną wartość i cel) (Jan 10,10). Dlaczego jednak większość ludzi nie posiada życia w obfitości?

a) Co jest rozumiane pod pojęciem Bożego planu? Czym jest ów plan? Czy jest to równoznaczne z powołaniem?

Boży plan łatwo zrozumieć jako coś od nas niezależnego – w skrajnych przypadkach wpadającego wręcz w teorię predestynacji. Należy uważać, aby sformułowanie Boży plan nie zostało zrozumiane jako szczegółowy grafik mojego życia (skoro Bóg jest nieskończenie od nas inteligentniejszy – to Jego plan jest wykończony co do najmniejszego szczegółu), który muszę zaakceptować – ale właściwie nie mam na ten plan żadnego wpływu.

Czy jest to równoznaczne z powołaniem? Z powołaniem do świętości, które może być realizowane na wiele sposobów? Z powołaniem, które nie jest szczegółowym planem mojego życia, lecz bardziej pewną wizją na życie? Bardziej pokazaniem kierunku niż prowadzeniem za rękę? Z powołaniem, które może zostać zmarnowane – ale na miejsce którego kochający Bóg natychmiast daje następne?

b) Jak rozumiane jest życie? A już szczególnie życie w obfitości? Czy uprawniony jest dodany w nawiasie komentarz: Chodzi tu o życie mające pełną wartość i cel?

Podany cytat wraz z komentarzem łatwo zrozumieć jako odnoszący się do naszego ziemskiego życia (mającego wartość i cel) – do dobrobytu, samorealizacji, Bożego błogosławieństwa „w zamian za wiarę” itp. teorii dryfujących w stronę „ewangelii sukcesu”.

A co z perspektywą wieczną? Komentarz historyczno-kulturowy do Nowego Testamentu podaje dla wersetu J 10,10 następujące wyjaśnienie: „W żydowskiej potocznej frazeologii «życie» było skróconą formą zwrotu «życie wieczne», który oznacza życie w przyszłym świecie. Jedność z Jezusem pozwala doświadczać tego życia już obecnie”^[2].

Widać wyraźnie, że podany przez książeczkę komentarz (Chodzi tu o życie mające pełną wartość i cel) jest pewną narzucaną (czy proponowaną) czytelnikowi interpretacją cytatu z J 10,10 (Ja przyszedłem po to, aby owce miały życie i miały je w obfitości).

c) Dlaczego jednak większość ludzi nie posiada życia w obfitości? – Jak to ocenić? Zobaczyć?

Pierwszym skojarzeniem życia w obfitości jest dziś życie w dostatku, które oczywiście można zaobserwować. I rzeczywiście, większość ludzi nie posiada takiego życia.

d) Dodatkowo wskazany werset może sugerować, że Boży plan, czyli życie w obfitości, realizowany jest dopiero od momentu przyjścia Jezusa („Ja przyszedłem […], aby owce miały życie”). Tak jakby wcześniejsza historia zbawienia nie wchodziła w skład Bożego planu.

Strona 4

Człowiek jest grzeszny i w konsekwencji oddzielony od Boga, dlatego też nie może znać ani przeżywać Bożej miłości i planu dla swojego życia.

a) Co oznacza nie może? Jest absolutnie głuchy na głos Boga i ślepy na jego znaki? Czy poganie nie mają sumienia? Czy Bóg nie daje im łaski? Oczywiście, że w innym stopniu ją przyjmują, ale czy na pewno nie mogą znać ani przeżywać Bożej miłości?

Jest to punkt, w którym chyba najwyraźniej widać, że „cztery prawa” zostały sformułowane przez protestanta. Jedną z różnic pomiędzy teologią protestancką a teologią katolicką (i prawosławną) jest określenie stanu natury człowieka po grzechu pierworodnym. Dla protestanta natura ludzką jest całkowicie zniszczona przez grzech pierworodny, wola człowieka jest zniszczona, cokolwiek człowiek czyni przed usprawiedliwieniem, jest grzechem – dlatego też może on powiedzieć, że poganin nie może znać ani przeżywać Bożej miłości. Dla katolika natura ludzka jest przez grzech pierworodny zraniona, osłabiona – ale nie zniszczona^[3].

b) I jaki człowiek? Każdy? Dalsze wersety to sugerują, dodatkowo cała książeczka (przynamniej w Polsce) przeznaczona jest dla ludzi już ochrzczonych, mniej lub bardziej wierzących. A Ci ludzie są traktowani identycznie jak poganie. Czy chrzest nie ma tu żadnego znaczenia? Czy chrzest zmywa z nas grzech pierworodny, czy nie? Czy ja – katolik ochrzczony jako dziecko, po Pierwszej Komunii św., bierzmowaniu, szczerze chcący z Bogiem przeżywać moje życie – mogę znać i przeżywać Bożą miłość? Według mnie z tej książeczki wynika, że nie… przynajmniej dopóki nie przerobię jej dalej.

c) Cytat z Listu do Rzymian mówi o powszechności grzechu – natomiast nie mówi nic o tym, że grzesznik nie może znać ani przeżywać Bożej miłości. Widać więc, że podane objaśnienie jest pewną interpretacją czy raczej nadinterpretacją wskazanego wersetu biblijnego.

Strona 5

Tutaj obfite życie zostało pokazane jako coś innego niż życie dobre, uczciwe, kierujące się jakimiś zasadami etyki, filozofii lub religii. Wysiłki te przedstawione są jako nieskuteczne, co mogłoby czytelnikowi sugerować, że religia taka jak chrześcijaństwo jest nieskuteczna czy wręcz zbędna. Użyte sformułowanie dosięgnąć Boga i zdobyć mogłoby sugerować, że dobre, uczciwe życie czy religia to w zasadzie coś grzesznego – jako postępowanie egoistyczne (zdobyć coś dla siebie) i skierowanego przeciw Bogu (zdobyć coś na Bogu jako przeciwniku).

Natomiast powiązanie obfitego życia z Bogiem jest wyraźniejsze. Jednakże nadal brakuje perspektywy wiecznej.

Strona 6

Cytat z poprzedniej strony: Trzecie prawo daje nam jedyny sposób pokonania tej przepaści, wraz z treścią tej strony może doprowadzić do traktowania Chrystusa wyłącznie jako środka do celu, jakim jest pokonanie przepaści (np. Jezus jest Bożym rozwiązaniem).

Warto też zauważyć pozytywy:

• akcentowane jest, że to przez Jezusa możemy najpełniej poznać Bożą miłość

• zmartwychwstanie jest ujęte jako część zbawcza misji Jezusa.

Strona 7

Bóg przerzucił pomost nad tą przepaścią, która dzieli nas od Niego, przez posłanie swego Syna, Jezusa Chrystusa, aby umarł zamiast nas płacąc w ten sposób karę za nasze grzechy.

Tutaj mamy użycie sformułowania zamiast nas w miejsce sformułowania za nas. W polskich przekładach Pisma Świętego (Biblia Tysiąclecia, Biblia warszawska, Biblia gdańska) sformułowanie „zamiast nas” nie występuje, natomiast „za nas” jak najbardziej^[4]. Nie potrafię powiedzieć, czy obie formy są równoprawne, jednakże użycie sformułowania „zamiast nas” może (aczkolwiek nie musi) prowadzić do rozumienia: „Jezus poniósł zamiast mnie należną mi karę, a skoro należną mi karą za grzech jest piekło (odłączenie od Boga) – to Jezus zamiast mnie poszedł do piekła”. Wygląda nawet logicznie i można by to rozumowanie poprzeć sformułowaniem z powszechnie znanego Credo („zstąpił do piekieł”). Oczywiście w Credo nie o takie rozumienie chodzi – warto chociażby zajrzeć do punktów 631-635 Katechizmu Kościoła Katolickiego^[5].

Warto też zauważyć, że „Jezus umarł za nasze grzechy” (1 Kor 15,3) natomiast zdecydowanie nie umarł „zamiast naszych grzechów”. Podobnie Jezus może „wstawiać się” za nami (Hbr 7,25), ale nie może wstawiać się „zamiast” nas.

Jednakże nie wystarczy tylko intelektualna znajomość tych trzech praw…

Pozwolę sobie na żartobliwy komentarz: Oczywiście że nie! PRAWA trzeba przestrzegać! Bo nieprzestrzeganie prawa grozi karą, w tym przypadku wieczną… i gdzie tu Ewangelia łaski? Czy Dobra Nowina?

Czy Dobra Nowina polega na tym, że zamiast 613 praw Tory mamy teraz tylko 4 prawa do przestrzegania? Skoro znów mówimy o jakimś „prawie” i o tym, że człowiek musi się starać coś zrobić według prawa…

Strona 8

Wtedy dopiero możemy poznać i przeżywać Bożą miłość i Jego plan dla naszego życia.

Czyli wcześniej nie było to możliwe. Oczywistą sprawą jest to, że nasze zbawienie jest tylko w Jezusie i że bez Niego nie ma co mówić o zbawieniu. Ale przecież wierzymy, że także ci, którzy nie przyjęli Jezusa jako Zbawiciela (bo Go nie znali, np. Indianie przed odkryciem Ameryki czy Salomon, Noe i inni święci żyjący przed Chrystusem), właśnie dzięki Jezusowi mają szansę na zbawienie.

Musimy przyjąć Chrystusa.

Czy aby na pewno musimy? Czy jest to logiczny wniosek z podanego cytatu? Znów czytelnikowi jest narzucana pewna interpretacja cytatu biblijnego wcale z niego nie wynikająca.

Przyjmujemy Chrystusa przez wiarę.

Co oczywiście jest prawdą, ale czy podany cytat na pewno o tym mówi? Według mnie nie, a już w szczególności nie mówi, jak odbywa się to przyjmowanie przez wiarę. Książeczka sugeruje natomiast, że odbywa się to w pewien określony, dalej opisany sposób.

Jak widać, podane cytaty biblijne nie uzasadniają wprost głoszonych tez. Jak zauważymy przy dalszym czytaniu, niestety, ten mankament występuje w książeczce Czy słyszałeś o czterech prawach duchowego życia? bardzo często.

Strona 9

Aby uniknąć posądzenia, że staram się maksymalnie skrytykować omawianą książeczkę, stronę dziewiątą zostawię bez krytyki. A szczerze mówiąc, nie mam do niej żadnych zastrzeżeń. Nawet więcej – bardzo podoba mi się sformułowanie:

Przyjęcie Chrystusa zawiera w sobie: odwrócenie się od swego „ja” i nawrócenie się do Boga, pozwolenie Jezusowi na wejście do naszego życia, przebaczenie naszych grzechów i przekształcenie nas według Jego woli.

Jakbym czytał zachętę do sakramentu pojednania (pokuty)!:

• odwrócenie się od swego „ja” – odwrócenie się od egoizmu i grzechu

• nawrócenie się do Boga, pozwolenie Jezusowi na wejście do naszego życia – pójście do spowiedzi

• przebaczenie naszych grzechów – jak najbardziej, właśnie to dokonuje się w tym sakramencie

• przekształcenie nas według Jego woli – czyli cel życia chrześcijanina: być podobnym do Chrystusa.

Podobnie, za bardzo cenną uważam zachętę:

Nie wystarczy tylko rozumieć, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym i umarł za nasze grzechy. Nie chodzi też o religijne wzruszenia. Musimy przyjąć Jezusa Chrystusa przez wiarę, aktem naszej woli.

Niestety, moje własne doświadczenie wskazuje, że ta zachęta jest raczej nie zauważana. Rekolekcje czy kursy prowadzące do „przyjęcia Jezusa jak osobistego Pana i Zbawiciela” często prowadzone są w stronę „religijnych wzruszeń”. I kto wie, czy taka książeczka nie jest w tym przypadku lepsza niż kursy – z możliwością zastanowienia się, odczekania, aż emocje opadną, wielokrotnego wracania do treści celem przemyślenia, bez presji grupy itd.

Strona 10

Zamieszczone obrazki mogłyby sugerować, że po przyjęciu Jezusa od razu i na zawsze staje się On Królem i Panem mojego życia. A przecież zwykle jest to długi proces ciągłego nawracania się i tylko nieliczni mogą powiedzieć, że Jezus naprawdę króluje w ich sercu. Dobrze natomiast jeżeli obrazki zrozumiemy jako wyrażenie pragnienia, aby Jezus królował w naszym życiu.

Wciąż problematyczne sformułowanie Boży plan – z tekstu można by wywnioskować, że Boży plan to jakiś zewnętrzny względem mnie twór – wzorzec, ideał czy wręcz niezmienialne przeznaczenie, do którego muszę się dostosować, aby doprowadzić do harmonii (a skoro nie można zmienić Bożego planu, to aby zaistniała harmonia, trzeba zmienić siebie).

Dalsze uwagi wyjaśnią ci, w jaki sposób możesz przyjąć Jezusa Chrystusa jako osobistego Zbawiciela.

Zobaczmy więc, cóż to za sposób.

Strona 11

Jeśli tak, to módl się w tej chwili, w taki sposób a Pan Jezus – według swojej obietnicy – zamieszka w twoim życiu.

Należy uważać, aby domyślnym założeniem tego zdania nie stało się stwierdzenie: „Bóg nie mieszka w Twoim życiu”; czy też: „Do tej pory Bóg nie mieszkał w Twoim życiu”.

Na stronie tej podany jest też przykład modlitwy:

Panie Jezu. Potrzebuję Cię. Uznaje swoją grzeszność. Otwieram Ci drzwi mojego życia i przyjmuję Cię, jako swego Zbawiciela i Pana. Dziękuję Ci, że przebaczyłeś moje grzechy umierając za mnie na krzyżu. Proszę o Twoje kierownictwo w moim życiu. Uczyń mnie takim, jakiego mnie pragniesz.

– pięknej i wartej propagowania. Należy jednakże uważać, aby nie stała się ona jakąś magiczną formułką mającą moc zbawić człowieka przez samo wypowiedzenie. Jest to przecież tylko godna polecenia praktyka religijna, forma modlitwy zawierzenia w rodzaju Aktów wiary, nadziei i miłości, oddania się Sercu Jezusowemu, czy aktu zaufania Jezusowi wyrażonego w słowach: „Jezu, ufam Tobie”.

Należy uważać, aby ta czy inna formuła modlitewna nie stała się nagle celem samym w sobie, jakimś nadzwyczajnym środkiem zbawienia itd. Szczególnie poważnym błędem jest przedkładanie tego typu aktów pobożnościowych nad sakramenty.

Strona 12

Jak możesz upewnić się. że Jezus Chrystus zamieszkał w twoim życiu?

I znów podobne domyślne założenie – z tego zdania można wyciągnąć wniosek: Do tej pory Jezus Chrystus nie mieszkał w Twoim życiu. Warto też zauważyć, że „jednorazowe zamieszkanie Chrystusa w życiu” to nie jest to samo co „ciągłe królowanie Chrystusa w życiu” (do czego miały zachęcać obrazki z „kołami życia”).

Czy prosiłeś Jezusa Chrystusa, aby wszedł do twojego życia? Czy uczyniłeś to szczerze? Jeśli tak, to pamiętając o Jego obietnicy zawartej w Apokalipsie Jana 3,20 – gdzie On teraz jest w stosunku do Ciebie? Chrystus powiedział, że wejdzie do twojego życia.

Sprawdźmy jaka to Jego obietnica kryje się pod Ap 3,20 – którą to obietnicę po raz pierwszy książeczka przytacza na stronie 9 w następującej treści:

Chrystus Pan mówi: „Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze mną” (Ap 3,20).

Wydawać by się mogło, że wybrano dobry cytat biblijny do uzasadnienia stawianej tezy. Jednakże warto znać jego kontekst. Wybrany cytat pochodzi z części Apokalipsy zawierającej listy do Kościołów. Wszystkie te listy pisane są do chrześcijan, a więc do tych, do których życie Chrystus już wszedł. Jest to zachęta do nawrócenia dla „letniego” (czy wręcz „umarłego” – Ap 3,1) chrześcijanina, aby stał się radykalny. Nie jest to natomiast wezwanie skierowane do ludzi, w których życiu nie mieszka Jezus – co mogłyby sugerować poprzedzające (i następujące) ten fragment zdania książeczki.

Oczywiście można by założyć, że ten Jezus, który w życie chrześcijanina wszedł przez chrzest czy inne sakramenty – został z niego później „wygnany” przez grzech i człowiek znów jest poganinem – jednakże zdecydowanie nie jest to nauka katolicka (neguje chociażby „nieusuwalne znamię chrztu”^[6].

Słowo Boże obiecuje życie wieczne tym, którzy przyjęli Jezusa Chrystusa jako osobistego Zbawiciela.

Mam wrażenie, że w omawianej pozycji (a także w powstałych na jej podstawie różnych mutacjach: rekolekcjach i kursach) nadużywane jest słowo osobistego. Tak jakby Jezus był „moim prywatnym zbawicielem”, a nie Zbawicielem świata. Może to szczegół, ale podobnie rozpatrywać możemy pytanie „Czy Jezus jest Zbawicielem?”. Odpowiedź jest oczywista: NIE, ponieważ: „Jezus jest JEDYNYM Zbawicielem” – „szczegół”, a jak może zmienić postrzeganie treści!

Dziękuj często Bogu za to, że Chrystus wszedł do twojego życia i nigdy cię nie opuści (Hbr 13,5).

Zdanie to (i kontekst) może sugerować, że to właśnie teraz Chrystus wszedł do mojego życia, a wcześniej Chrystusa w moim życiu nie było (albo mnie opuścił, co byłoby sprzeczne z tym, że mnie nigdy nie opuści). Dodatkowo podany werset z Listu do Hebrajczyków: „Postępowanie wasze niech będzie wolne od chciwości na pieniądze: zadowalajcie się tym, co macie. Sam bowiem powiedział: «Nie opuszczę cię ani pozostawię»” (Hbr 13,5); nie mówi nic o tym, że to właśnie teraz (przez tę modlitwę, wyznanie itd.) Chrystus wszedł do mojego życia. Znów została dokonana pewna daleko idąca interpretacja (jeśli nie nadużycie) cytatu biblijnego, dla potwierdzenia głoszonej tezy.

Możesz być pewien, że od tego momentu, gdy opierając się na Jego obietnicy zaprosiłeś Go, Chrystus mieszka w tobie i że masz już życie wieczne. On nigdy cię nie zawiedzie.

To zdanie wprost twierdzi, że:

• wcześniej nie miałeś życia wiecznego

• od tego momentu (przyjęcia Jezusa jako swojego osobistego Pana i Zbawiciela) masz życie wieczne.

Ciekawą kwestią jest, czy według tej książeczki można to życie wieczne utracić? Zdania Chrystus wszedł do twojego życia i nigdy cię nie opuści oraz Chrystus mieszka w tobie i że masz już życie wieczne. On nigdy cię nie zawiedzie mogłyby sugerować, że zbawienia nie da się utracić. Bo skoro „nigdy cię nie opuści” i „nigdy cię nie zawiedzie” to znaczyło by, że „Chrystus mieszka w tobie” na zawsze i „masz już życie wieczne” na zawsze. Bo czy można mieć życie wieczne bez Chrystusa? Albo nie mieć życia wiecznego z Chrystusem? Warto więc wiedzieć, że „nieutracalność zbawienia” nauką katolicką nie jest...

Strona 13

Strona ta jest następną bardziej przeze mnie chwaloną niż krytykowaną. Zawiera ona bardzo pożyteczną katechezę o zależności faktu, wiary i uczuć.

Warto jednakże zauważyć uwagi ks. A. Siemieniewskiego z artykułu Przyjąłem Jezusa i narodziłem się na nowo!^[7]

Strona 14

A teraz, gdy przyjąłeś Chrystusa

Według logiki tej książeczki – najważniejsze („akt przyjęcia”) już się dokonało. Teraz dochodzimy do wniosków z przebytej drogi – zobaczymy, jakie one są:

Z chwilą, gdy przyjąłeś Chrystusa przez akt wiary, w twoim życiu zaszło wiele zmian, a przede wszystkim:

1. Jezus Chrystus zamieszkał w twoim życiu (Ap 3,20 i Kol 1,27).

2. Grzechy twoje zostały przebaczone (Kol 1,14).

3. Stałeś się dzieckiem Bożym (J 1,12).

4. Zaczęła się w twoim życiu wielka przygoda, dla której Bóg cię stworzył i przeznaczył (J 10,10; 2 Kor 5,17; 1 Tes 5,18).

Ad 1. Może sugerować, że wcześniej Jezus nie mieszkał w moim życiu. Cytat z Apokalipsy, jak już wcześniej pokazywałem, wyrwany jest z kontekstu. Listy do Kościołów skierowane są do chrześcijan jako wezwanie do nawrócenia (wystarczy zobaczyć poprzedzający werset: „Bądź więc gorliwy i nawróć się” – Ap 3,19b), więc wymowa tego fragmentu jest sprzeczna z propagowaną wcześniej tezą. Bo albo jestem chrześcijaninem, jak podaje cytat (czyli Jezus już mieszka w moim życiu), albo też dopiero teraz zamieszkał, jak podaje książeczka (czyli w zasadzie dopiero teraz stałem się chrześcijaninem). Dużo lepszym wykorzystaniem wersetów Ap 3,19-20 jest wskazanie na konieczność „nawrócenia” przed „wieczerzą” (chociażby spowiedź przed Eucharystią). Następny wskazany cytat biblijny Kol 1,27 („Tajemnica ta, ukryta od wieków i pokoleń, teraz została objawiona Jego świętym, którym Bóg zechciał oznajmić, jak wielkie jest bogactwo chwały tej tajemnicy pośród pogan. Jest nią Chrystus pośród was – nadzieja chwały”) nic nie mówi o „zamieszkaniu Jezusa w moim życiu”, a już szczególnie nie mówi, kiedy i jak to się dzieje. Można by powiedzieć, że dokonuje się tu manipulacji na czytelniku, próbując mu zasugerować, że wskazany werset popiera postawioną tezę, mimo iż wcale tak nie jest. Albo autor książeczki liczył na to, że czytelnik nie będzie sprawdzał podanych cytatów (zwykle osoba obdarowana taką książeczką nie ma przy sobie Pisma Świętego), albo też dokona daleko idącej nadinterpretacji fragmentu Biblii, aby uzasadnić przeczytaną tezę.

Ad 2. Łatwo wyciągnąć wniosek, że to „przyjęcie Jezusa jako osobistego Pana i Zbawiciela” (bo to właśnie według książeczki jest tym „przyjęciem Chrystusa przez akt wiary”) jest momentem w którym Grzechy twoje zostały przebaczone. Dokładny cytat z Listu do Kolosan (Kol 1,14) wygląda tak: „w którym [Jezusie] mamy odkupienie – odpuszczenie grzechów”. Czy podany cytat biblijny wspiera takie rozumienie? Według mnie nie – po raz kolejny dokonano nadinterpretacji cytatu. Dodatkowo wniosek z punktu 2 prowadzić może do zastąpienia spowiedzi na rzecz „aktu przyjęcia” czy też po prostu zdewaluowania znaczenia spowiedzi.

Ad 3. Stałeś się dzieckiem Bożym – co może sugerować, że wcześniej takowym nie byłeś. Gdyby tak było, to istotnie „akt przyjęcia” trzeba by uznać za radykalnie zmieniający życie, wręcz „jednorazowy” (bo czy można kilkukrotnie stawać się dzieckiem Bożym?). Co niestety może prowadzić do zdewaluowania znaczenia chrztu czy wręcz zastąpienia sakramentu tą pobożną praktyką. Wskazany werset: „Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego” (J 1,12); mówi co prawda o „przyjęciu” i „staniu się dzieckiem Bożym”, jednakże nie wynika z niego, że dokonuje się to jednorazowo właśnie w momencie „przyjęcia Jezusa jako osobistego Pana i Zbawiciela”.

Ad 4. Sugeruje, że wcześniej (przed „aktem przyjęcia”) nie uczestniczyłem w tej przygodzie. Jednakże cytaty z Ewangelii Jana: „Złodziej przychodzi tylko po to, aby kraść, zabijać i niszczyć. Ja przyszedłem po to, aby [owce] miały życie i miały je w obfitości” (J 10,10); oraz z Listu do Tesaloniczan: „W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was” (1 Tes 5,18); niezbyt pasują do głoszonej tezy. Ponownie dokonana została nadinterpretacja tekstów biblijnych.

Natomiast cytat z Drugiego Listu do Koryntian („Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe” – 2 Kor 5,17) może wręcz sugerować, że „nowym stworzeniem” jestem właśnie teraz (po „akcie przyjęcia”). Co ciekawe, „nowym stworzeniem” jest ten, kto „pozostaje w Chrystusie” – więc mamy tu do czynienia bardziej z pewną ciągłością (trwaniem) niż jednorazowym wydarzeniem. Dodatkowo z kontekstu można by odnieść wrażenie, że to właśnie teraz dokonało się „nowe narodzenie”, o którym mowa w trzecim rozdziale Janowej Ewangelii (rozmowa Jezusa z Nikodemem) – bo przecież dopiero teraz Zaczęła się w twoim życiu wielka przygoda, dla której Bóg cię stworzył i przeznaczył – czyli narodziłem się dla nowego, przeznaczonego mi przez Boga życia. Wniosek taki trudno uznać za ortodoksyjnie katolicki^[8].

Wszystkie te wnioski można by odnieść przede wszystkim do chrztu. Zarówno zamieszkanie Jezusa w ochrzczonym, odpuszczenie grzechów, stanie się „dzieckiem Bożym”, jak i „nowe stworzenie” – jest skutkiem chrztu. Czy akt „przyjęcia Jezusa jako osobistego Pana i Zbawiciela” ma porównywalną moc? Czy modlitwa zawierzenia się Jezusowi (w tej czy innej formie) ma takie skutki?

Strona przedstawiająca skutki „przyjęcia Jezusa jako osobistego Pana i Zbawiciela” zawiera łącznie 7 odwołań do Biblii, z czego 7 (100%!) jest według mnie (w mniejszy lub większy sposób) „naciąganiem” treści biblijnych, aby uzasadnić głoszone tezy. Wszystkie wnioski przedstawiane przez książeczkę są dodatkowo „umocnione” następnymi zdaniami komentarza: Czy mogłoby zdarzyć się coś wspanialszego w twoim życiu, niż przyjęcie Jezusa Chrystusa jako osobistego Zbawiciela? Ponieważ opisane w książeczce skutki przyjęcia Jezusa Chrystusa jako osobistego Zbawiciela nie mają oparcia w podanych cytatach biblijnych, ciężko mi uznać, że jest to coś najwspanialszego, co mogło się zdarzyć w moim życiu.

Także zdanie: Czy chciałbyś w tej chwili podziękować Bogu w modlitwie za to, co dla ciebie uczynił?; sugeruje, że wskazane wyżej wnioski są jak najbardziej prawidłowe.

Strona 15

1. Codzienne przychodzenie do Boga w modlitwie (J 15,7).

2. Codzienne czytanie Pisma Świętego (Dz 17,11) – zaczynając od Ewangelii Jana.

3. Posłuszeństwo Bogu w każdej chwili życia (J 14,21).

4. Dawanie świadectwa o Chrystusie życiem i słowem (Mt 4,19; J 15,8).

5. Ufanie Bogu w każdej sprawie naszego życia (1 P 5,7).

Najpierw cytaty:

1. „Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa moje w was, poproście, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni” (J 15,7).

Znów mamy sytuację, gdzie podany werset musi zostać poddany interpretacji, aby móc potwierdzić tezę. Czy w tym cytacie jest mowa o codziennym przychodzeniu w modlitwie? Dodatkowo podany cytat mógłby sugerować, że najważniejszą formą modlitwy jest prośba. Co więcej, literalne odczytanie tekstu mogłoby doprowadzić do wniosku, że:

1. trwam w Jezusie – bo wszystko „mi się spełnia”,

2. a skoro „mi się nie spełnia” – to znaczy, że nie trwam w Jezusie, czyli moje nawrócenie nie było szczere (bo jakby było szczere, to przecież Jezus mnie „nigdy by nie opuścił”, jak to na stronie 12 było sugerowane).

2. „Ci byli szlachetniejsi od Tesaloniczan, przyjęli naukę z całą gorliwością i codziennie badali Pisma, czy istotnie tak jest” (Dz 17,11).

Wreszcie cytat wprost mówiący o tym co głosi teza: codziennie badali Pisma.

3. „Kto ma przykazania moje i zachowuje je, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja będę go miłował i objawię mu siebie” (J 14,21).

Ponownie werset uzasadniający tezę – pokazanie, że zachowywanie przykazań jest okazaniem posłuszeństwa Bogu.

4. „I rzekł do nich: Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi” (Mt 4,19); oraz: „Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi uczniami” (J 15,8).

Pierwszy cytat pochodzi ze sceny powołania pierwszych apostołów (Szymona-Piotra i jego brata Andrzeja) i nic nie mówi o dawaniu świadectwa. Kolejny werset nie uzasadniający tezy, dla której uzasadnienia został użyty. Drugi cytat jest lepszy – „owoc obfity” jako „świadectwo życia”.

5. „Wszystkie troski wasze przerzućcie na Niego, gdyż Jemu zależy na was.” (1 P 5,7).

Następny cytat potwierdzający tezę – zaufanie Bogu w każdej sprawie („wszystkie troski”).

A teraz moje wnioski po przeczytaniu strony:

Wymienione wskazówki nie są oczywiście złe, ale… Oczywiście każdy katolik zgodzi się, że czytanie Pisma Świętego czy modlitwa to sprawy ważne. Natomiast co jest najważniejsze? Według tej książeczki najważniejsze jest już za nami („akt przyjęcia”). Natomiast Eucharystia nie znalazła się nawet wśród spraw ważnych! (opisanych tu jako wskazówki do wzrastania). Nie ma się oczywiście czemu dziwić – w końcu książeczkę tę napisał protestant. Pytanie pozostaje, czy dla katolików taka hierarchia ważności jest poprawna? Czy można pominąć, że jak twierdzi Sobór Watykański II: „Eucharystia jest źródłem i zarazem szczytem całego życia chrześcijańskiego”^[9]; czy też jak pisze papież Jan Paweł II: „Kościół żyje dzięki Eucharystii”?^[10] Podobnie całkowicie pominięta rola została pozostałych sakramentów, a także rola Kościoła.

Strona 16

Konieczność uczęszczania do kościoła – według mnie w Polsce (wśród osób mniej angażujących się w życie religijne, a głównie do takich jest skierowana ta książeczka) najczęściej jest rozumiana jako konieczność chodzenia na Mszę niedzielną. Jednakże dalszy tekst raczej nie wskazuje na takie rozumienie. Bo czy nabożeństwo ma oznaczać także Eucharystię? Raczej nie… Dla większości katolików nabożeństwo raczej oznacza nabożeństwo majowe, czerwcowe, może jeszcze dla niektórych nabożeństwo Drogi krzyżowej. Czy dla polskiego czytelnika „wspólne zebranie chrześcijańskie” to katolicka Msza? Prędzej zostanie to odczytane jako „spotkanie ekumeniczne” (bo skoro mowa o chrześcijanach – to sugeruje, że chodzi nie tylko o katolików). Czy „Kościół” oznacza to samo co „grupa chrześcijan”? Powyższy tekst mógłby wręcz sugerować, że Kościół to tylko grupa chrześcijan wzajemnie się podtrzymujących, aby nie utracić posiadanej łaski (porównanie z żagwiami).

…lub przyniosła jakiś inny pożytek – akurat dla mnie ten fragment jest powodem, z którego dzielę się nią z innymi. Wiem jednakże, że wiele osób skorzystało z niej w jak najbardziej dobry sposób, co oczywiście jest nie do pominięcia.

III. Rozłożenie akcentów w książeczce

Ciekawą kwestią jest rozłożenie objętościowe treści książeczki na poszczególne poruszane zagadnienia:

• okładka (strona tytułowa) – 1 strona

• miłość Boża – 2 strony

• grzech – 2 strony

• zbawienie – 2 strony

• przyjęcie Jezusa jako osobistego Pana i Zbawiciela – 4 strony

• wnioski, wskazówki końcowe, zachęty itd. – 5 stron.

Jak widać, największy nacisk położony jest na „przyjęcie Jezusa jako osobistego Pana i Zbawiciela” oraz na wyjaśnienie jego skutków, czyli na przedstawienie konkretnej teologicznej wizji „narodzenia na nowo” (czy wręcz „sposobu na zbawienie”) popartej specyficzną interpretacją wybranych fragmentów biblijnych.

IV. Wnioski

„Cztery prawa duchowego życia” są pewnym narzędziem ewangelizacyjnym dosyć szeroko używanym w polskiej rzeczywistości. Nie można ukryć, że dzięki temu narzędziu ogromna rzesza osób podjęła świadomą decyzję głębszego zaangażowania się w życie w wierze. Warto też nadmienić, że w „czterech prawach” zauważone zostały pewne braki czy niezgodności z doktryną katolicką – co zaowocowało np.:

1. zmianą sformułowań w „czterech prawach” stosowanych w Ruchu Światło-Życie^[11],

2. sformułowaniem sześciopunktowego kerygmatu stosowanego przez Szkoły Nowej Ewangelizacji^[12],

3. sformułowaniem czteropunktowego kerygmatu opartego na IV modlitwie eucharystycznej^[13],

4. różnymi autorskimi propozycjami katolików zaangażowanych w ewangelizację^[14],

5. różnymi uwagami co do treści głoszonych jako kerygmat^[15].

„Cztery prawa duchowego życia” – jak każde narzędzie – mogą być używane w zły sposób. Niestety są też narzędzia z samej swojej budowy wadliwe. W mojej ocenie takim właśnie narzędziem są „cztery prawa duchowego życia”.

Następujące punkty są uzasadnieniem mojej tezy:

1. „Równanie w dół” – czyli każdy czytelnik (czy też osoba ewangelizowana za pomocą tej książeczki) najpierw zostaje sprowadzony do poziomu poganina, aby później móc mu ogłosić Dobrą Nowinę, by mógł wreszcie stać się chrześcijaninem.

2. Wprowadzanie „aktu przyjęcia Jezusa jako osobistego Pana i Zbawiciela” jako momentu „narodzenia na nowo” oraz nadawanie temu wydarzeniu znaczenia „supersakramentu” kumulującego w sobie skutki chrztu, spowiedzi i komunii. Łatwo zauważyć, że opisane „przyjęcie Jezusa” jest prawie dokładnie tym, co katolicy nazywają sakramentem. Spełnia warunki definicji sakramentu poza jednym: nie jest ustanowione przez Chrystusa, a przez Billa Brighta.

3. Całkowite pominięcie (czy może raczej negacja) sakramentów.

4. Całkowite pominięcie roli Kościoła.

5. „Cytatologia” – nadinterpretacja cytatów biblijnych dla uzasadnienia głoszonej tezy. W poniższej tabelce podaję trochę statystyki pokazującej sposób stosowania cytatów oraz moją ocenę ich wykorzystania.

^[*]Strony 14 i 15 zawierają wnioski z całej książeczki (A teraz, gdy przyjąłeś Chrystusa) oraz propozycje dalszego postępowania (Wskazówki do wzrastania w wierze). Strona 16 zawiera ostatni punkt wskazówek (Konieczność chodzenia do kościoła). Dla uściślenia należałoby zaznaczyć, że strona 16 zawiera tylko jedno odwołanie do Biblii (adres wersetu Hbr 10,25).

Jak widać, najmniej jasno jest pokazane bezpośrednie wypływanie z Pisma Świętego treści trzech ostatnich stron książeczki, a zwłaszcza skutków „aktu przyjęcia”, gdzie dokonano nadinterpretacji wszystkich wskazanych wersetów biblijnych. Oczywiście może być to spowodowane brakiem miejsca (książeczka ma być mała). Jednakże można odnieść wrażenie, że dokonuje się tu pewniej (świadomej lub nie) próby przemycenia treści niekoniecznie wynikających z Biblii czy też raczej pewnej specyficznej interpretacji przesłania Pisma Świętego (wskazanych wersetów biblijnych). Nie należy jednak zapominać, że na początku książeczki jest zachęta do czytania wskazanych fragmentów łącznie z kontekstem. Jednakże pozostaje pytanie: Czy czytelnik będzie czytał i rozważał powiązanie poszczególnych tez z podanymi cytatami, czy też przekonany dotychczasową argumentacją (lub zarzucony ilością) stwierdzi, że na pewno to prawda, skoro w tylu miejscach Biblia właśnie tak pisze?

Ciekawe jest postawienie sobie pytania: Czy na poważne traktowanie zasługuje jakiekolwiek dzieło (np. praca magisterska, doktorska, książka popularno-naukowa itd.), w którym około 50% wszystkich odwołań do literatury (tu: do Pisma Świętego) zawiera daleko posunięte interpretacje, jeśli nie przeinaczenia? A tym bardziej jeżeli dzieło to dotyczy najważniejszej w końcu kwestii – życia wiecznego?

6. Tworzenie „innej Ewangelii” – poprzez wielokrotne powoływanie się na Biblię (a w zasadzie na Nowy Testament) jako źródło głoszonych tez (co, jak widać z liczby dokonanych nadinterpretacji, jest trudne do przyjęcia), istnieje ryzyko pozostawienia w czytelniku przeświadczenia, że to właśnie proponowana przez tę książeczkę wersja interpretacji Ewangelii jest kwintesencją Dobrej Nowiny, sednem i najważniejszą częścią, cała reszta zaś to „fakultatywne dodatki”.

PRZYPISY:

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą pisać komentarze.
Prosze zaloguj się i dodaj komentarz.

Komentarze

Dodane przez MRB w dniu - 2005-07-14 00:45:56 Nikt nie twierdzi jakoby ochrzczeni nie potrzebowali reewangelizacji ( a nie ewangelizacji, jeśli być ścisłym)  Natomiast "4 prawa" są dośc szeroko przyjęte wdlatego że są... przyjęte (importowane z protestanckiej Campus Crusade for Christ). Czas najwyższy na refleksję nad ich prawdziwością.  pzodrawiam  Marek Piotrowski

po co? Dodane przez wojtek w dniu - 2005-02-08 20:57:00 Przeczytałem sobie ten artkuł i nie zabardzo wiem po co on został napisany. Cztery prawa życia duchowego są powszcechnie cytowanie w Kosciele katolickim. Są wydawane nawe książeczki dla katolików ze szczególnym podkresleniem sakramentów. Czy ochrzczeni potrzebuja ewangelizacji. Proszę sie spytac katechetów(sam nim jestem). Ogromne grono katechizowanych neguje nawet istnienie Boga. Myślę, że gdyby te prawa stworzył jakiś znany ksiądz to autorowi tego artykułu przez myślby nie przeszło by pisac rozprawę, ale poniewaz napisał to protestant to trzeba faceta wypunktować. mamy tu na dolnym sląsku pewien problem.jest dużo kościołów tzw. ponaddenominacyjnych z armia byłych katolików. To nie są prawdziwi protestanci tylko relgijni politycy, którzy punktuja nas katolików. naprawde niewarto z nimi polemizować, bo są jak świadkowie jechowy niedouczeni uparci a przy tym nawiedzeni. zamiast pisać tego typu artkuły proponuje powielic trochę takich broszurek i je rozdawać.   Z pierwszej lini frontu pozdrawia nauczyciel religii.

Dodane przez MRB w dniu - 2005-01-05 22:20:30 "WIARA + CHRZEST DAJE ZBAWIENIE, SAM ZAS CHRZEST NIE! STAD PROSTY WNIOSEK ZE WIARA (CHRZCZONEGO) POWINNA POPRZEDZAC CHRZEST, A JAK SADZE WIERZYSZ ODWROTNIE - BYC MOZE SIE MYLE."  Skąd prosty wniosek że wszystkie umierające osoby nie bedące w stanie uwierzyć (np. dzieci) mają być potępione ?  pozdrawiam  Marek

CD ... MOJEGO KOMENTARZA Dodane przez wojtekt w dniu - 2004-12-17 16:18:53 TWOJ KOMENTARZ DO STR. 7   Tutaj mamy użycie sformułowania zamiast nas w miejsce sformułowania za nas. W polskich przekładach Pisma Świętego (Biblia Tysiąclecia, Biblia warszawska, Biblia gdańska) sformułowanie „zamiast nas” nie występuje, natomiast „za nas” jak najbardziej[4]. Nie potrafię powiedzieć, czy obie formy są równoprawne, jednakże użycie sformułowania „zamiast nas” może (aczkolwiek nie musi) prowadzić do rozumienia: „Jezus poniósł zamiast mnie należną mi karę,(DOKŁADNIE W ZNACZENIU ŚMIERĆ ZA ŚMIERĆ, JA Z POWODU GRZECHU BYŁEM SKAZANY NA ŚMIERĆ DUCHOWĄ (PATRZ POPRZEDNIE PRAWO)- WIECZNE POTEPIENIE, W TYM ZNACZENIU Z POWODU SMIERCI JEZUSA "ZAMIAST MNIE" JA NIE MUSZE JUZ UMIERAC. A STAD WNIOSEK, ZE 4 PRAWA NIE WYPOWIADAJA SIE AZ TAK DOGLEBNIE JAK TO DALEJ NAPISALES. JAK ROZUMIEM JEST TO DALEJ TWOJA WOLNA INTERPRETACJA TEKSTU TEJ KSIAZECZKI. a skoro należną mi karą za grzech jest piekło (odłączenie od Boga) – to Jezus zamiast mnie poszedł do piekła”. Wygląda nawet logicznie (ALE NIE JEST LOGICZNYM WNIOSKIEM) i można by to rozumowanie poprzeć sformułowaniem z powszechnie znanego Credo („zstąpił do piekieł”. Oczywiście w Credo nie o takie rozumienie chodzi – warto chociażby zajrzeć do punktów     ...     Czy Dobra Nowina polega na tym, że zamiast 613 praw Tory mamy teraz tylko 4 prawa do przestrzegania? Skoro znów mówimy o jakimś „prawie” i o tym, że człowiek musi się starać coś zrobić według prawa…     JAK ROZUMIEM NIE WIDZISZ ROZNICY MIEDZY PRAWEM STAREGO TESTAMENTU, A PRAWAMI, ZASADAMI, ZAWARTYMI W NOWYM. WYGLADA MI NA TO, CHOC NIE CHCIALBYM TEGO ZAKLADAC, ZE CZYTALES TE 4 PRAWA POD KONTEM DO CZEGO BY SIE TU DOCZEPIC.   JEZELI EWANGELII, KTORA GLOSIL SW. PAWEL I INNI APOSTOLOWIE, MOZNA NAZWAC PRAWEM, "I ŻE CZLOWIEK MUSI SIE STARAC COS ZROBIC WEDLUG PRAWA ..." TO W TAKIM ZNACZENIU TO JEST PRAWO. Z TRESCI KSIAZECZKI WYNIKA JEDNAK, ZE TO CO CZLOWIEK MUSI ZROBIC TO UWIERZYC (=ZAUFAC, ZDAC SIE NA BOGA, POLOZYC W JEGO RECE SWOJE ZYCIE), ZDAWSZY SOBIE SPRAWE ZE SWOJEGO BEZNADZIEJNEGO STANU - SMIERCI DUCHOWEJ.     STR 8 PRAWO 4 I TWOJ KOMENTARZ:   Wtedy dopiero możemy poznać i przeżywać Bożą miłość i Jego plan dla naszego życia.     Czyli wcześniej nie było to możliwe. Oczywistą sprawą jest to, że nasze zbawienie jest tylko w Jezusie i że bez Niego nie ma co mówić o zbawieniu. Ale przecież wierzymy, że także ci, którzy nie przyjęli Jezusa jako Zbawiciela (bo Go nie znali, np. Indianie przed odkryciem Ameryki czy Salomon, Noe i inni święci żyjący przed Chrystusem), właśnie dzięki Jezusowi mają szansę na zbawienie.   ROZUMIEM, ZE ZADAJESZ PYTANIE CO Z TYMI CO NIESLYSZELI.   WAZNE JEST NATOMIAST CO Z TYMI, KTORZY SLYSZELI. MY NIE GLOSIMY EWANGELII INDIANOM PRZED ODKRYCIEM AMERYKI CZY SALOMONOWI, NOEMU I INNYM SWIETYM ZYJACYM PRZED CHRYSTUSEM - BOG SPRAWIEDLIWY, MILOSIERNY, ETC. WIE CO Z NIMI. MY GLOSIMY EWANGELIE TYM CO ZYJA PO CHRYSTUSIE.     Musimy przyjąć Chrystusa.     Czy aby na pewno musimy? Czy jest to logiczny wniosek z podanego cytatu? Znów czytelnikowi jest narzucana pewna interpretacja cytatu biblijnego wcale z niego nie wynikająca.   NIE MUSIMY, ALE JEZELI NIE UWIERZYMY = PRZYJMIEMY NIE BEDZIEMY ZBAWIENI.   Przyjmujemy Chrystusa przez wiarę.     Co oczywiście jest prawdą, ale czy podany cytat na pewno o tym mówi? Według mnie nie, a już w szczególności nie mówi, jak odbywa się to przyjmowanie przez wiarę. Książeczka sugeruje natomiast, że odbywa się to w pewien określony, dalej opisany sposób.   1. TEN CYTAT MOWI JAK JESTESMY ZBAWIENI, I JAK ROZUMIEM W SLANGU (Z PRZYKROSCIA MUSZE TO STWIERDZIC, ZE W SLANGU) CHRZESCIJANSKIM PRZYJECIE JEZUSA= PRZYJECIE ZBAWIENIA= PRZYJECIE USPRAWIEDLIWIENIA= NARODZENIE NA NOWO= ... BIBLIA UZYWA TU WIELE OKRESLEN NA TO CO DZIEJE SIE Z CZLOWIEKIEM W CHWILI/OD MOMENTU KIEDY UWIERZY.   2. TEN CYTAT MOWI W JAKI SPOSOB - "PRZEZ WIARE" - DEFINICJE WIARY MOZNA WYPROWADZIC ZE SPOSOBU JAKI TO SLOWO JEST ONO UZYWANE W PISMIE SWIETYM (TU KONKRETNIE PRZEZ SW. PAWLA).   Jak widać, podane cytaty biblijne nie uzasadniają wprost głoszonych tez. Jak zauważymy przy dalszym czytaniu, niestety, ten mankament występuje w książeczce Czy słyszałeś o czterech prawach duchowego życia? bardzo często   MASZ PRAWO TAK UWAZAC. W MOICH KOMENTARZACH PROBUJE WYKAZAC, ZE TAK NIE JEST. CZYTELNICY ROZSADZA.

DLA siema Dodane przez wojtekt w dniu - 2004-12-15 14:45:33 Jezeli przez zwracanie sie do ksiedza per TY w jakikolwiek sposob urazilem ksiedza - chcialbym SERDECZNIE PRZEPROSIC I PROSIC O WYBACZENIE. Nie znalazlem informacji, albo przeoczylem - wtedy to jest moja wina - ze uzytkownik "siema" to ksiadz. Zalozylem zwracanie sie per TY jest normalnym zjawiskiem na listach dyskusyjnych. NIE JEST MOIM CELEM OBRAZANIE CZY URAZANIE KOGOKOLWIEK. MOIM CELEM, JAK JUZ NAPISALEM W PIERWSZEJ MOJEJ WYPOWIEDZI, BYLO PODJECIE DYSKUSJI W OBRONIE 4PRAW DUCHOWEGO ZYCIA. JEZELI KTOKOLWIEK INNY CZUJE SIE URAZONY SERDECZNIE PRZEPRASZAM.

CD DLA Dodane przez siema w dniu - 2004- Dodane przez wojtekt w dniu - 2004-12-15 10:25:03 WIEC JEZELI JUZ PATRZEC PRZEZ PRYZMAT ZACYTOWANEGO PRZEZ CIEBIE FRAGMENTU, TO PAN JEZUS MOWI, ZE WIARA + CHRZEST DAJE ZBAWIENIE, SAM ZAS CHRZEST NIE! STAD PROSTY WNIOSEK ZE WIARA (CHRZCZONEGO) POWINNA POPRZEDZAC CHRZEST, A JAK SADZE WIERZYSZ ODWROTNIE - BYC MOZE SIE MYLE.

DLADodane przez jswiec w dniu - 2004-12- Dodane przez wojtekt w dniu - 2004-12-15 10:21:11 Z TWOJEJ WYPOWIEDZI - CYT. PONIZEJ - ROZUMIALEM, ZE BEZ SAKRAMENTOW NIE MOGE BYC ZBAWIONY I JUZ MYSLALEM, ZE COS NIE ROZUMIEM Z NAUCZANIA SOBORU WATYKANSKIEGO. ALE DZIEKI ZA WYJASNIENIE. NIE BEDE SIE WDAWAL W DYSKUSJE O SAKRAMENTACH BO NIE JEST TO CELEM MOJEJ WIZYTY NA TYCH STRONACH, ALE JESZCZE RAZ NAPISZE, ZE WIARA JEST WYSTARCZAJACA DO ZBAWIENIA. PATRZ INNE MOJE KOMENTARZE I ODPOWIEDZI.  Cóż mi z tego, że gorąco wierzę, że Jezus za mnie umarł i zmartwychwstał, jeśli nie chcę zanurzyć się w Jego męce, śmierci i zmartwychwstaniu przez chrzest ? Cóż mi z tego, że wierzę, że moje grzechy są przebaczone przez ofiarę Chrystusa, skoro nie chcę tego przebaczenia "zainkasować" w sakramencie pojednania" ? Cóż mi z tego, że wierzę, że jestem latoroślą wszczepioną w Jezusa, skoro nie odżywiam się sokami Eucharystii ?

DLA Dodane przez jswiec w dniu - 2004-12 Dodane przez wojtekt w dniu - 2004-12-15 10:13:08 PRZEPRASZAM ALE ZNOWU CIE ROZCZARUJE. JEST TO WIARA = ZAUFANIE PANU JEZUSOWI, ZE GDY UMIERAL NA KRZYZU ZAPLACIL TAM ROWNIEZ ZA MOJE GRZECHY. JA NIE WIERZE W MOC WIARY WIERZE W MOC BOGA. MAM NADZIEJE, ZE TERAZ ZROZUMIESZ MOJA WYPOWIEDZ JEZELI NIE TO POSTARAM SIE NAPISAC PROSCIEJ.

dla Dodane przez siema w dniu - 2004-12- Dodane przez wojtekt w dniu - 2004-12-15 10:10:40 NIE CHCE SIE LICYTOWAC NA CYTATY PANA JEZUSA, BO MYSLE, ZE NA ILE CZYTASZ PISMO SW. ZNASZ ROWNIEZ TE , W KTORYCH PAN JEZUS MOWI: KTO WE MNIE WIERZY MA ZYCIE WIECZNE -BEZ WARUNKU CHRZTU (NIE MOWIE PRZEZ TO, ZE CHRZEST JEST CZYMS NIE WAZNYM). TEN ZACYTOWANY PRZEZ CIEBIE FRAGMENT MA TEZ KONIEC .KTO NIE UWIERZY BEDZIE POTEPIONY. CO W MOIM ROZUMIENIU POKAZUJE NA KLUCZOWOSC WIARY A NIE CHRZTU.

dla Wojtka raz jeszcze Dodane przez jswiec w dniu - 2004-12-11 15:52:12 WYNIKALO BY Z TWOJEJ WYPOWIEDZI, ZE JEZELI NIE JESTEM KATOLIKIEM (W ZASADZIE NIE KORZYSTAM Z SAKRAMENTOW W ZNACZENIU KATOLICKIM) TO NIE MOGE OSIAGNAC ZBAWIENIA.    Nic podobnego. Kościół nie twierdzi, ze bez sakramentów nie można być zbawionym, jedynie twierdzi, że sakramenty są normalną zalecaną drogą zbawienia [tak samo jak modlitwa, Pismo św. oraz naśladowanie Chrystusa i świętych]. Zbawia Bóg, a nie sakramenty. Albo za pomocą sakramentów, albo inaczej, za pomocą innych darów. Nie możemy ograniczać możliwości zbawczego działania Boga jedynie do sakramentów, choćby nawet tak wspaniałego jak Eucharystia !

pozytywnie: Dodane przez smok eustachy w dniu - 2004-12-11 13:38:46 "Dodane przez siema w dniu - 2004-12-07 15:13:58We wspólnocie Hallelujah panuje taka zasada: kto ma pomysł, niech go wykona! A więc zadanie dla Smoka: opisać, jak pozytywne działania przedsięwziąć!"    1. Wziac ta xiazeczke.  2. Zaniesc na jakis wydzial teologiczny.  3. kazac dziekanowi przepracowac to i przygotowac przerobiony text.  4. Przygotowac pdf z tego, zeby latwo bylo rzucic na maszyny.  5. zamiescic w serwisie tym.    SMOK  4.

dla wojtka Dodane przez jswiec w dniu - 2004-12-10 22:30:44 NiE JEST TO TYPOWA WIARA W WIARE JAK NAPISALES TYLKO WIARA W JEZUSA CHRYSTUSA I ZBAWCZE DZIELO.     Jest to wiara w to, że jak bedę wierzył w Jezusa i Jego zbawcze dzieło to będę zbawiony. Czy nie tak ?

Dodane przez siema w dniu - 2004-12-10 18:24:23 Słowo daję, że w moim egzemplarzu Ewangelii wśród elementów esencji Dobrej Nowiny jest coś innego! Np. "kto uwierzy i przyjmie chrzest, ten będzie zbawiony".  Sam Pan Jezus tak powiedział. To bardzo ciekawe!!

DLA SIEMA Dodane przez wojtekt w dniu - 2004-12-10 12:27:19 AD1. OD 2000 LAT ROBIA TO LUDZIE CZYTAJAC PISMO SWIETE, CZASEM LEPIEJ CZASEM GORZEJ ALE ROBIA. BO JAK WIERZE PISMO SWIETE JEST NATCHNIONYM SLOWEM BOZYM.    AD2. NIE ROZUMIEM PYTANIA, JEZELI CHODZI O LITERALNE POJAWIENIE SIE TO ODPOWIEM CYTATEM ZE SWIADKOW JEHOWY TROJCA TEZ SIE NIE POJAWIE (JA WIERZE W TROJCE MIMO ZE NIE POJAWIA SIE TO SLOWO W PISMIE SWIETYM). JEZELI CHODZI O TRESC TO MOJE PYTANIE JEST, KTORE:  1. TO ZE BOG KOCHA CZLOWIEKA  2. TO ZE CZLOWIEK JEST GRZESZNY  3. TO ZE JEZUS UMARL ZA GRZECHY SWIATA, DLA JEGO ZBAWIENIA, ABY DAC GRZESZNEMU CZLOWIEKOWI SZANSE POJEDNANIA Z BOGIEM  4. CZY MOZE POTRZEBA PRZYJECIA JEZUSA (= NAWROCENIE + WIARA W ZBAWCZA SMIERC NA KRZYZU).

SPROSTOWANIE DO - Dodane przez wojtekt w Dodane przez wojtekt w dniu - 2004-12-10 11:58:29 przepraszam, nie wiem jak to napisalem - mialo byc.   TO WYNIKA Z POWZIETEGO PRZEZ CIEBIE ZALOZENIA, NIE ZAS Z TRESCI KSIAZECZKI, KTORA MOWI O ZYCIU WIECZNYM OSIAGANYM PRZEZ WIARE.   CDN...

DLA JSWIEC Dodane przez wojtekt w dniu - 2004-12-10 11:54:59 NIE JEST TO TYPOWA WIARA W WIARE JAK NAPISALES TYLKO WIARA W JEZUSA CHRYSTUSA I ZBAWCZE DZIELO.  CO DO SAKRAMENTOW JAKO PROTESTANT NIE BEDE SIE WYPOWIADAL - BO WYNIKALO BY Z TWOJEJ WYPOWIEDZI, ZE JEZELI NIE JESTEM KATOLIKIEM (W ZASADZIE NIE KORZYSTAM Z SAKRAMENTOW W ZNACZENIU KATOLICKIM) TO NIE MOGE OSIAGNAC ZBAWIENIA.

Dodane przez siema w dniu - 2004-12-09 21:06:03 "SA TO CZTERY NAJWAZNIEJSZE ZASADY = ESENCJA EWANGELII"  I tu jest pies pobrzebany:   1. kto poza Jezusem ma oceniać, co jest esencją Ewangelii, a co nie?  2. Jeżeli to jest esencją Ewangelii, to dlaczego żadne z czterech praw nie znajduje się w tekście Ewangelii?

nie rozumiem Dodane przez smok eustachy w dniu - 2004-12-09 15:48:44 "TO WYNIKA Z POWZIETEGO PRZEZ CIEBIE ZALOZENIA, ZE NIE MA NIE ZAS Z TRESCI KSIAZECZKI, KTORA MOWI O ZYCIU WIECZNYM OSIAGANYM PRZEZ WIARE.     Dodane przez wojtekt w dniu - 2004-12-09 13:26:11"    sensu powyzszego.

czy "sama wiara" wystarcza do zbawieni Dodane przez jswiec w dniu - 2004-12-09 14:54:11 Wojtek napisał:  PISMO SWIETE WYRAZNIE MOWI O TYM, ZE WIARA W JEZUSA CHRYSTUSA JEST FUNDAMENTEM, WARUNKIEM KONIECZNYM I WYSTARCZAJACYM BY DOSWIADCZAC MILOSCI BOZEJ I PRZEBACZENIA GRZECHOW, ZYCIA (WIECZNEGO) Z BOGIEM.     PISMO SWIETE MOWI, ZE TYLKO PRZEZ WIARE MOZNA TO ZYCIE OSIAGNAC    Otóż jest to typowa "wiara w wiarę". Wiara jest konieczna do tego, aby przyjąć Boży dar, ale to dar zbawia, a nie wiara przyjmującego. A właściiwie zbawia Bóg udzielający się grzesznikowi w postaci daru.    Cóż mi z tego, że gorąco wierzę, że Jezus za mnie umarł i zmartwychwstał, jeśli nie chcę zanurzyć się w Jego męce, śmierci i zmartwychwstaniu przez chrzest ? Cóż mi z tego, że wierzę, że moje grzechy są przebaczone przez ofiarę Chrystusa, skoro nie chcę tego przebaczenia "zainkasować" w sakramencie pojednania" ? Cóż mi z tego, że wierzę, że jestem latoroślą wszczepioną w Jezusa, skoro nie odżywiam się sokami Eucharystii ?    Bez wiary sakrament jest martwy, niczym nierozpakowany prezent. Ale "sama wiara" prezentem jeszcze nie jest.

CD.. PRAWO 2 Dodane przez wojtekt w dniu - 2004-12-09 13:26:11 NO I CD.. TZN. OD PRAWA 2 (DUZE LITERY MOJE KOMENTARZE)   1) Co oznacza nie może? Jest absolutnie głuchy na głos Boga i ślepy na jego znaki? Czy poganie nie mają sumienia? Czy Bóg nie daje im łaski? Oczywiście, że w innym stopniu ją przyjmują, ale czy na pewno nie mogą znać ani przeżywać Bożej miłości?   MOZNA BY TUTAJ ZADAC JESZCZE WIELE PYTAN SZCZEGOLOWYCH, ALE Z KONTEKSTU KSIAZECZKI WYNIKA TYLKO JEDNA GLOWNA ODPOWIEDZ. JEST ONA TROCHE DALEJ. NIE MOZE OZNACZA TYLE, ZE JEST MARTWY DUCHOWO, NIE MA ZYCIA (JAK JUZ WCZESNIEJ PISALEM ZYCIA WIECZNEGO, KTORE ZACZYNA SIE TUTAJ NA ZIEMI)   Jest to punkt, w którym chyba najwyraźniej widać, że „cztery prawa” zostały sformułowane przez protestanta. Jedną z różnic pomiędzy teologią protestancką a teologią katolicką (i prawosławną) jest określenie stanu natury człowieka po grzechu pierworodnym. Dla protestanta natura ludzką jest całkowicie zniszczona przez grzech pierworodny, wola człowieka jest zniszczona, cokolwiek człowiek czyni przed usprawiedliwieniem, jest grzechem – dlatego też może on powiedzieć, że poganin nie może znać ani przeżywać Bożej miłości. Dla katolika natura ludzka jest przez grzech pierworodny zraniona, osłabiona – ale nie zniszczona[3].   BYC MOZE NIE ROZUMIEM TEGO CO NAPISALES, ALE NA ILE ROZUMIEM TO WYDAJE MI SIE ZE TWOJE GLEBOKIE WNIOSKOWANIE NIE MA UZASADNIENIA JAK TO WYZEJ NAPISALEM. NIE BIORE TUTAJ STRONY ANI KATOLIKOW ANI PROTESTANTOW CHOCIAZ SAM JESTEM PROTESTANTEM, ALE PISZE Z POZYCJI PRAKTYKA SETKI RAZY ROZMAWAIAJACEGO Z LUDZMI W OPARCIU O 4PRAWA, KTORY NIGDY W TRAKCIE ROZMOW Z TAKIM ZROZUMIENIEM JAK SIE NIE SPOTKAL.     b) I jaki człowiek? Każdy? Dalsze wersety to sugerują, dodatkowo cała książeczka (przynamniej w Polsce) przeznaczona jest dla ludzi już ochrzczonych, mniej lub bardziej wierzących. A Ci ludzie są traktowani identycznie jak poganie. Czy chrzest nie ma tu żadnego znaczenia? Czy chrzest zmywa z nas grzech pierworodny, czy nie? Czy ja – katolik ochrzczony jako dziecko, po Pierwszej Komunii św., bierzmowaniu, szczerze chcący z Bogiem przeżywać moje życie – mogę znać i przeżywać Bożą miłość? Według mnie z tej książeczki wynika, że nie… przynajmniej dopóki nie przerobię jej dalej.   A WEDŁUG MNIE TA KSIAŻECZKA NIE PATRZY NA CIEBIE JAKO NA KATOLIKA OCHRZCZONEGO ITP. CZY ATEISTE, CZY PROTESTANTA, TYLKO POKAZUJE NA WIARĘ JAKO WARUNEK KONIECZNY DO POZNANIA DOŚWIADCZANIA BOZEJ MILOSCI JAKA ON OKAZAL W JEZUSIE CHRYSTUSIE.   WEDLUG MNIE JEZELI NIE WIERZYSZ TO ANI CHRZEST, ANI BIERZMOWANIE, ANI INNY SAKRAMENT NIE POMOZE CI W TYM, JAK ROZUMIEM PODOBNE ZDANIE MOZNA ZNALEZC W NAJNOWSZYM "KATECHIZMIE KOSCIOLA KATOLICKIEGO", W DZIALE O SAKRAMENTACH, JEZELI CHCESZ KONKRETNYCH ODNOSNIKOW TO MOGE CI JE WSKAZAC. JEZELI CHODZI O MNIE TO MI WYSTARCZY, ZE PISMO SWIETE WYRAZNIE MOWI O TYM, ZE WIARA W JEZUSA CHRYSTUSA JEST FUNDAMENTEM, WARUNKIEM KONIECZNYM I WYSTARCZAJACYM BY DOSWIADCZAC MILOSCI BOZEJ I PRZEBACZENIA GRZECHOW, ZYCIA (WIECZNEGO) Z BOGIEM.     c) Cytat z Listu do Rzymian mówi o powszechności grzechu – natomiast nie mówi nic o tym, że grzesznik nie może znać ani przeżywać Bożej miłości. Widać więc, że podane objaśnienie jest pewną interpretacją czy raczej nadinterpretacją wskazanego wersetu biblijnego.     JEZELI CHODZI O BOZA MILOSC W ZNACZENIU TAK JAK JUZ WCZESNIEJ TO NAPISALEM, TO WYDAJE MI SIE JASNE, ZE Z POWODU GRZECHU CZLOWIEK JEST ODDZIELONY OD BOGA (MARTWY DUCHOWO, POTEPIONY,...) I TYLKO PRZEZ WIARE MOZE ZOSTAC OZYWIONY (ZYCIE WIECZNE Z BOGIEM). TO JEST WLASNIE GLOWNE PRZESLANIE LISTU DO RZYMIAN (USPRAWIEDLIWIENIE Z WIARY)     W KOMENTARZU DO STR. 5 PISZESZ   Tutaj obfite życie zostało pokazane jako coś innego niż życie dobre, uczciwe, kierujące się jakimiś zasadami etyki, filozofii lub religii. Wysiłki te przedstawione są jako nieskuteczne, co mogłoby czytelnikowi sugerować, że religia taka jak chrześcijaństwo jest nieskuteczna czy wręcz zbędna. Użyte sformułowanie dosięgnąć Boga i zdobyć mogłoby sugerować, że dobre, uczciwe życie czy religia to w zasadzie coś grzesznego – jako postępowanie egoistyczne (zdobyć coś dla siebie) i skierowanego przeciw Bogu (zdobyć coś na Bogu jako przeciwniku).     WIEC ZNOWU JEST TO TWOJA NADINTERPRETACJA I WYDAJE SIE JAKBYS CHAOTYCZNIE SZUKAL CZEGOKOLWIEK CO MOGLBYS JAKO ORTODOKSYJNY KATOLIK -TAK SIE CHYBA NAZWALES - SKRYTYKOWAC.   TA STRONA I ILUSTRACJA POKAZUJA, ZE NIE MOZEMY OSIAGNAC ZYCIA WIECZNEGO Z BOGIEM (KTORE ZACZYNA SIE TU NA ZIEMI) PRZEZ TAKIE WYSILKI JAK DOBRE, UCZCIWE ZYCIE, ETYKA, FILOZOFIA, RELIGIA - BO PISMO SWIETE MOWI, ZE TYLKO PRZEZ WIARE MOZNA TO ZYCIE OSIAGNAC.     Natomiast powiązanie obfitego życia z Bogiem jest wyraźniejsze. Jednakże nadal brakuje perspektywy wiecznej.     TO WYNIKA Z POWZIETEGO PRZEZ CIEBIE ZALOZENIA, ZE NIE MA NIE ZAS Z TRESCI KSIAZECZKI, KTORA MOWI O ZYCIU WIECZNYM OSIAGANYM PRZEZ WIARE.   CDN...

CD ... Dodane przez wojtekt w dniu - 2004-12-09 13:07:21 ) Co jest rozumiane pod pojęciem Bożego planu? Czym jest ów plan? Czy jest to równoznaczne z powołaniem?   TO AKURAT JASNO WYNIKA Z TEKSTU, ZE CHODZI O ZYCIE OBFITE.   OCZYWISCIE CHODZI TU O ZYCIE WIECZNE, KTOREGO JAK SAM TO ZNALAZLES W KOMENTARZU MOZEMY DOSWIADCZAC JUZ TU OBECNIE NA ZIEMI. TO JEST ZYCIE OBFITE. NIE CHODZI O OBFITOSC MATERIALNA (ROZUMIEM, ZE TO JEST TWOJE SKOJARZENIE) CHOCIAZ CZESC LUDZI TAK ROZUMIE OBFITOSC, JEDNAK WIEKSZOSC TYCH, Z KTORYMI ROZMAWIALEM ROZUMIALA INACZEJ - COS W RODZAJU SPELNIENIA (OCZYWISCIE TO JEST UPROSZCZONE PODSUMOWANIE ICH WYPOWIEDZI), CZYLI BLISKO TEGO TEKSTU, BO JAK TO NAPISAL SW. AUGUSTYN "DUSZA LUDZKA JEST NIESPOKOJNA DOPOKI NIE ZNAJDZIE ODPOCZYNKU W BOGU" - CYTAT NIEDOKLADNY, ALE TRESC ZGODNA.     d) Dodatkowo wskazany werset może sugerować, że Boży plan, czyli życie w obfitości, realizowany jest dopiero od momentu przyjścia Jezusa („Ja przyszedłem […], aby owce miały życie”. Tak jakby wcześniejsza historia zbawienia nie wchodziła w skład Bożego planu.     CIEKAWY JESTEM CO TY PODALBYS JAKO KOMENTARZ DO TEGO WERSETU. ALE MOIM ZDANIEM W TEJ WYPOWIEDZI JEZUS MOWI O CELU SWOJEGO PRZYJSCIA. CELEM JEGO PRZYJSCIA JEST TO BY LUDZIE MIELI ZYCIE WIECZNE (ZYCIE Z BOGIEM)I DOSWIADCZALI TEGO ZYCIA JUZ TUTAJ. PYTANIE CZY WCZESNIEJSZA HISTORIA ZBAWIENIA NIE WCHODZILA W SKLAD BOZEGO PLANU - OCZYWISCIE WCHODZILA. TO BOG POPRZEZ CALA HISTORIE PRZYGOTOWYWAL DO PRZYJSCIA JEZUSA, KTORY DOPELNIL TEJ HISTORII UMIERAJAC NA KRZYZU ZA GRZECHY SWIATA!!!!     PRAWO 2 I MOJA ODPOWIEDZ NASTEPNYM RAZEM.

MOJA OPINIA Dodane przez wojtekt w dniu - 2004-12-09 13:06:46 KORZYSTAM Z ZAPROSZENIA DO KOMENTARZA JAKI TOMKU ZAMIESCILES NA FORUM DYSKUSYJNYM RNZ.ORG.PL TAM TEZ CI ODPOWIADAM.  PONIEWAZ TWOJE "POPELNIENIE" JEST BARDZO DLUGIE, WIEC POZWOLISZ, ZE STOPNIOWO BEDE SIE ODNOSIL DO NIEGO.     UWAGA WSTEPNA. KIEDYS MOJ PRZYJACIEL STUDIUJACY TEOLOGIE NA PAPIESKIEJ AKADEMII TEOLOGICZNEJ W KRAKOWIE POPELNIL INNY TEKST W RAMACH ZALICZENIA. TEKST OW BYL ZATYTULOWANY BODAJZE "BIBLIJNE UZASADNIENIE CZTERECH PRAW DUCHOWEGO ZYCIA." DOSTAL OCENE BARDZO DOBRY OD PROF. TEOLOGI TEJZE AKADEMI. JESLI UDA MI SIE GO ODGRZEBAC CHETNIE CI PRZESLE. PISZE TO TAK PO TO, ZEBY POKAZAC ZE WSROD TEOLOGOW KATOLICKICH - PROFESOROW ZNAJDUJA SIE TACY, KTORYCH BYS NAZWAL NIEORTODOKSYJNYMI (WSROD NICH OCZYWISCIE OJCIEC PROFESOR FRANCISZEK BLACHNICKI).   Powstaje pytanie: Czy Prawo dane Mojżeszowi na Synaju to prawo fizyczne? Czy też prawo duchowe regulujące nasz stosunek do Boga? Bo o ile Dekalog i inne przepisy Prawa w Biblii można znaleźć, to cztery prawa przedstawiane w tej książeczce są pewną próbą interpretacji przesłania ewangelicznego, a nie samą Ewangelią.     Książeczka ta ma na celu przedstawienie owych praw duchowych. Należy więc zauważyć, że jest to próba wyciągnięcia „esencji” czy też „streszczenia” Ewangelii.   OCZYWISCIE MOZNA BY ZAWRZEC CALY NOWY TESTAMENT W TAKIEJ KSIAZECZCE, ALE MILALOBY SIE TO Z CELEM.   JAK DOBRZE ROZUMIEM CZTERY PRAWA DUCHOWEGO ZYCIA NIE SA JEDYNYMI PRAWAMI ODNOSZACYMI SIE DO RZECZYWISTOSCI DUCHOWEJ I NIGDZIE Z TEJ KSIAZECZKI NIE WYNIKA TAKI WNIOSEK. NATOMIAST JAK ROZUMIEM, MASZ RACJE, SA TO CZTERY NAJWAZNIEJSZE ZASADY = ESENCJA EWANGELII I NIE JEST TO TYLKO POGLAD MOJ CZY AUTORA TYCHZE "4 PRAW ..." KSIAZECZKA JEST TEZ PODSTAWA DO ROZMOWY.   DAM PRZYKLAD KIEDYS SPOTKALEM PEWNEGO KSIEDZA, KTORY KIEDYS BYL ZAANGAZOWANY W RUCH SWIATLO-ZYCIE I PO LATACH KRYTYKOWAL METODE EWANGELIZACJI PRZY UZYCIU 4PRAW, BO JAK TWIERDZIL: "NIE WYSTARCZY SIE POMODLIC ABY BYC ZBAWIONYM". OCZYWISCIE ZE ZGADZAM SIE Z JEGO ZDANIEM, ALE TE 4 PRAWA NIE MOWIA, ZE WYSTARCZY - ONE MOWIA O WIERZE W JEZUSA CHRYSTUSA I JEGO ZBAWCZA SMIERC NA KRZYZU JAK WARUNKU ZBAWIENIA. CDN...      --------------------------------------------------------------------------------

Dodane przez siema w dniu - 2004-12-07 15:13:58 We wspólnocie Hallelujah panuje taka zasada: kto ma pomysł, niech go wykona! A więc zadanie dla Smoka: opisać, jak pozytywne działania przedsięwziąć!

pozytywy są ! :) Dodane przez tek w dniu - 2004-12-06 23:08:25 nawet w tej książeczce   napisałem też o poprawkach dokonanych w oazie (moze nie wystarczajacych, ale jednak), a także o innych propozycjach kerygmatycznych...

A pozytywnie? Dodane przez smok eustachy w dniu - 2004-12-05 19:29:42 Ja tradycyjnie sie czepiam do bolaczki: nie wystarczy skrytykowac, trzeba pozytywne dzialanie przedsiewziac.  Czyli opracowac poprawione "4 prawa" i wcisnac Oazie.

Powered by AkoComment 1.0 beta 2!