Przeczytaj:
INSTRUKCJA "REDEMPTIONIS SACRAMENTUM"
Drodzy Bracia i Siostry! W
uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej, 10 czerwca 2004 r.,
Ojciec Święty Jan Paweł II zapowiedział Rok Eucharystii. Rozpoczął go
uroczyście w niedzielę 17 października tego roku. Jego zakończeniem, w
październiku przyszłego roku, będzie Synod Biskupów, który odbędzie się
w Watykanie pod hasłem: Eucharystia źródłem i szczytem życia i misji
Kościoła. Aby pomóc nam w owocnym przeżyciu Roku Eucharystii, Jan
Paweł II skierował do pasterzy i wiernych List apostolski Mane
nobiscum, Domine (Zostań z nami, Panie). Odpowiadając na zaproszenie
Ojca Świętego, chcemy wraz z nim podjąć troskę o największy skarb
Kościoła, jakim jest Eucharystia. Dlatego w ciągu całego tego roku
będziemy powracać do treści Listu apostolskiego, aby z niego czerpać
inspirację dla refleksji i modlitwy w naszych parafiach i wspólnotach. Jako
ludzie i wierzący w Chrystusa jesteśmy wciąż w drodze. Nie zawsze
jesteśmy w stanie zrozumieć wydarzenia, które dzieją się wokół nas w
ojczyźnie i na świecie. Czasem stają się one dla nas powodem zwątpienia
czy trwogi, a nawet oddalenia od Boga i wspólnoty Kościoła. Zgodnie ze
słowami Jezusa z dzisiejszej Ewangelii, wciąż słyszymy o wojnach i
przewrotach, o głodzie i trzęsieniach ziemi (por. Łk 21,9.11). Także w
życiu osobistym być może niejeden z nas czuje się zawiedziony lub
przytłoczony kłopotami codziennego życia. Potrzeba nam światła i
umocnienia. Jesteśmy tak bardzo podobni do uczniów w drodze do Emaus,
którzy nie rozumieją tego, co się stało z Jezusem. On sam dołącza do
nich i wyjaśnia im Pisma, a kiedy łamie chleb poznają Go jako
Zmartwychwstałego. Spotkanie z Żyjącym Panem napełnia ich radością i
nadzieją, i uzdalnia do dzielenia się Dobrą Nowiną. My także bez
poznania Jezusa i Jego obecności, jesteśmy zbyt słabi, aby być światłem
świata i solą ziemi (por. Mt 5,13-14), aby być zaczynem pojednania i
zwiastunami zwycięstwa życia nad śmiercią, miłości nad nienawiścią i
obojętnością. Ogłoszenie Roku Eucharystii ma na celu pogłębienie i
ożywienie naszego przeżywania obecności Chrystusa Pana w tajemnicy
Najświętszego Sakramentu. W ten sposób, przez udział we Mszy świętej:
słuchanie słowa Bożego, Komunię Świętą i adorację Eucharystii i my
doświadczymy spotkania z Chrystusem wciąż obecnym w swoim Kościele
(por. Mt 28.20). A kiedy otworzą się nam oczy i poznamy Go przy
łamaniu chleba (por. Łk 24,31.35), wtedy staniemy się Jego świadkami,
a On źródłem naszego chrześcijańskiego życia. 1. Jezus naszą Paschą Jezus
ustanowił sakrament Eucharystii podczas Ostatniej Wieczerzy spożywanej
z uczniami w przeddzień swojej męki i śmierci. Była to wieczerza
paschalna, w czasie której wszyscy Izraelici wspominali wyjście z
niewoli egipskiej, wierząc, że ten sam Bóg i dzisiaj wyzwala ich z
niewoli. Właśnie podczas tej wieczerzy Jezus dając uczniom chleb i wino
mówi To jest Ciało moje za was wydane i to jest Krew moja za was
przelana. W ten sposób wskazuje, że to On jest Barankiem Paschalnym.
Przez Jego śmierć i zmartwychwstanie dokona się prawdziwe i ostateczne
wyzwolenie człowieka z niewoli grzechu i śmierci, i przejście do nowego
życia. To Jezus jest naszą Paschą, naszym ratunkiem i wyzwoleniem. Aby
wszystkim ludziom, również nam, dać udział w swoim zwycięstwie polecił,
aby uczniowie powtarzali te same gesty i słowa na Jego pamiątkę.
Kościół czyniąc to nieprzerwanie od niemal dwóch tysięcy lat wierzy, że
to Chrystus jest obecny pośród swoich uczniów i daje się poznać przy
łamaniu chleba. Apostołowie zgromadzeni w pierwszy dzień tygodnia
(por. J 20,19) i ponownie po ośmiu dniach (por. J 20,26) spotkali
Chrystusa przynoszącego dar pokoju i Ducha Świętego na odpuszczenie
grzechów. My także gromadzimy się w pierwszy dzień tygodnia, czyli w
niedzielę, by przez udział w Eucharystii stać się uczestnikami tych
samych darów. 2. Słowo a Eucharystia Eucharystia jest
tajemnicą światła. Chwała Chrystusa objawiona w Zmartwychwstaniu, w
Eucharystii jest jakby zakryta. Tę wielką tajemnicę wiary, przez którą
jesteśmy wprowadzani w głębie Bożego życia (MnD 11) rozświetla słowo. W
każdej Mszy Świętej liturgia Słowa Bożego poprzedza liturgię
eucharystyczną. Chrystus mówi do nas tak, jak mówił do uczniów w drodze
do Emaus, kiedy zaczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków
wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego (por. Łk
24,27). Jego słowa rozpaliły serca uczniów, wyrwały z ciemności smutku,
i obudziły w nich pragnienie pozostania z Nim: Zostań z nami, gdyż ma
się ku wieczorowi (Łk 24, 29). Dziś także, kiedy myśl zostanie
oświecona przez słowo, gdy rozgrzeją się serca, wtedy stajemy się
zdolni rozpoznać Jezusa w znakach Jego obecności. Niech Rok Eucharystii
stanie się dla nas wszystkich kapłanów, diakonów, lektorów i wiernych
okazją do zwrócenia uwagi na to jak głosimy i jak słuchamy Słowa
Bożego. Nie wystarczy bowiem samo czytanie tekstów biblijnych w
zrozumiałym języku. Ojciec Święty zachęca nas, by je odczytywać z taką
starannością, po takim uprzednim przygotowaniu i tak nabożnie się w nie
wsłuchiwać, oraz w milczeniu je rozważać, żeby słowo Boże mogło odnosić
się do naszego życia i je oświecać (por. MnD 13). 3. Eucharystia ofiarą i ucztą Zasłuchani
w słowo Boże odkrywamy ogromne bogactwo Tajemnicy Eucharystii. Ma ona
przede wszystkim znaczenie ofiarnicze. W niej Chrystus staje się dla
nas ofiarą. On, który raz jeden ofiarował się Bogu Ojcu na Golgocie,
dziś, w sposób bezkrwawy, uobecnia tę samą ofiarę na ołtarzu. Stając we
wspólnocie uczniów jako zmartwychwstały i uwielbiony Pan, nosi na sobie
znaki męki. Tę prawdę wyznajemy w aklamacji po przeistoczeniu: Głosimy
śmierć Twoją Panie Jezu, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie i oczekujemy
Twego przyjścia w chwale. Ofiara Eucharystyczna, w której
uczestniczymy jest jednocześnie ucztą. Ma ona swój początek w wieczerzy
paschalnej, którą Jezus gorąco pragnął spożyć ze swymi uczniami (por.
Łk 22,15). To podczas tej braterskiej uczty Jezus powiedział: Bierzcie
i jedzcie to jest Ciało moje. Następnie wziął kielich i [...] dał im
mówiąc: Pijcie z niego wszyscy, to jest moja Krew Przymierza (Mt
26,26nn). W ten sposób, w uczcie eucharystycznej, Jezus objawia zamiar
Boga, który pragnie zawrzeć z nami wspólnotę miłości i zaprasza do
umacniania wspólnoty z braćmi w życiu codziennym. (MnD 15). Eucharystia
jest także tajemnicą prawdziwej, realnej obecności Chrystusa. Z całą
tradycją Kościoła wierzymy, że pod postaciami eucharystycznymi jest
realnie obecny Jezus (MnD 16). W ten sposób w najwyższym stopniu
wypełnia się obietnica Chrystusa pozostania z nami aż do skończenia
świata (Mt 28,20). To bogactwo Tajemnicy, którą sprawujemy, niech
będzie dla nas w tym roku darem do nieustannego odkrywania. Stawajmy
wobec niej w pokornym zdumieniu, gotowi żyć na co dzień tym darem.
Przejęci trzecim przykazaniem Bożym: pamiętaj, abyś dzień święty
święcił, uczyńmy z niedzielnej Eucharystii najważniejsze wydarzenie
całego tygodnia. Udział w Najświętszej Ofierze jest łaską, przywilejem,
ale jest także obowiązkiem ucznia Chrystusa. Warto podjąć trud i tak
kształtować nasze przeżywanie niedzieli, aby móc systematycznie, coraz
głębiej i w sposób pełny uczestniczyć we Mszy Świętej. Niech spotkanie
przy stole Eucharystii znajduje swoje przedłużenie w naszych domach,
tak by komunia z Bogiem umacniała nasze więzi z bliźnimi, zwłaszcza w
rodzinie, i otwierała nasze oczy i serca na potrzeby osób samotnych i
chorych. Tajemnica Eucharystii nie ogranicza się do samej Mszy
Świętej. Owocem Najświętszej Ofiary jest trwała obecność Pana Jezusa
pod postaciami chleba i wina. Kościół od najdawniejszych czasów
przechowuje Chleb Eucharystyczny przede wszystkim po to, by zanosić Go
chorym. Praktyka ta dała początek chwalebnemu zwyczajowi adorowania
Chrystusa obecnego w Eucharystii. Obyśmy w tym roku częściej niż dotąd
umieli znaleźć czas na modlitwę przed Najświętszym Sakramentem. Okazją
do tego niech będą nabożeństwa eucharystyczne i każde indywidualne
nawiedzenie kościoła czy kaplicy. 4. Społeczna misja uczestników Eucharystii Podczas
Eucharystii Chrystus wprowadza nas we wspólnotę ze Swoim Ojcem. To
bliskie i serdeczne zjednoczenie z Bogiem nie jest w pełni możliwe bez
troskliwego starania o prawdziwą jedność we wspólnocie, która gromadzi
się na łamaniu chleba. Stąd udział w Eucharystii domaga się gotowości
do przebaczenia i pojednania z braćmi i siostrami. W ten sposób komunia
sakramentalna tworzy i pogłębia, a jeśli potrzeba również uzdrawia,
nasze więzi z bliźnimi. Prawdziwe spotkanie z Chrystusem Panem we
wspólnocie eucharystycznej budzi w sercu radość i przynagla do
dzielenia się doświadczeniem wiary. Otrzymanego daru nie można
zatrzymać tylko dla siebie. Dlatego każdy z nas, wsparty wymową i
mądrością, obiecaną dzisiaj przez Jezusa, jest wezwany do dawania
osobistego świadectwa i dzielenia się Ewangelią w swoim środowisku
(por. Łk 21,15). Niech słowa Idźcie w pokoju Chrystusa, które
słyszymy na zakończenie Mszy Świętej, będą dla nas przypomnieniem tego
zadania. Od zaangażowania w tę misję każdego z nas, uczestniczących w
Eucharystii, tak bardzo zależy upragniona przemiana społeczności i
kultury w duchu Ewangelii. 5. Ku najbiedniejszym Jest
jeszcze jedno ważne wyzwanie, stające przed nami w Roku Eucharystii.
Ono jest sprawdzianem autentyczności naszego uczestnictwa we Mszy
Świętej. Eucharystia wzywa do budowania społeczeństwa bardziej
sprawiedliwego i braterskiego. To nie przypadek, że w Ewangelii Jana
nie znajdujemy opowiadania o ustanowieniu Eucharystii, lecz o umywaniu
nóg Apostołom (J 13,1-20). W ten sposób Jezus objawił miłość, która nie
panuje, ale służy. Dzisiejszy świat tak bardzo potrzebuje takich
właśnie, prostych i konkretnych znaków miłości, których szkołą jest
Eucharystia. Ich potrzebę odczuwamy także w naszej ojczyźnie. Dlaczego
więc nie uczynić z tego Roku Eucharystii czasu, w którym wspólnoty
diecezjalne i parafialne podejmą konkretne inicjatywy wychodzące
naprzeciw biedom dotykającym wielu z nas? Nieraz tak blisko żyją
chorzy, osamotniani, cierpiący z różnych powodów. Ubóstwo, często
związane z utratą pracy, albo brakiem godziwego wynagrodzenia, dotknęło
wielu osób i całych rodzin. Czy możemy pozostać obojętni? Jako
uczestnicy Eucharystii nie! Wzajemna miłość, a szczególnie troska o
potrzebujących jest znakiem prawdziwych uczniów Chrystusa. Rok
Eucharystii otwiera więc przed nami wiele możliwości poznania
Chrystusa, ukochania Go, uobecniania przez pełne piękna i zaangażowania
celebracje, aż do wypełnienia misji Kościoła wobec świata. Niech ten
rok będzie dla nas wszystkich czasem odkrywania w Eucharystii źródła i
najbardziej wewnętrznej tajemnicy chrześcijańskiego życia. Na jego
owocne przeżycie wszystkim z serca błogosławimy. Podpisali Kardynałowie, Arcybiskupi i biskupi Warszawa, dnia 22 października 2004 List należy odczytać w niedzielę 14 listopada, we wszystkich kościołach.
Napisz komentarz (1 Komentarze) |