David J. du Plessis, którego autobiografią jest niniejsza książka, zmarł w lutym 1987 r., na pięć dni przed osiemdziesiątą drugą rocznicą swoich urodzin. Z jego odejściem do wieczności skończyła się pewna epoka. Znany powszechnie jako „Mister Pentecost”, zaniósł on poselstwo zielonoświątkowe tam, gdzie o nim się nigdy przedtem nie słyszało, zachęcając następnie uczestników pentekostalnego „przebudzenia”, by pozostali w swoich dotychczasowych Kościołach i przyczynili się do ich odnowy. Powszechne jest przeświadczenie, że David du Plessis wywarł wielki wpływ na kształt współczesnego chrześcijaństwa. Uczynił on więcej niż ktokolwiek inny w tym stuleciu dla ekumenicznego porozumienia między chrześcijanami.

David J. du Plessis urodził się w 1905 roku w Afryce Południowej. W wieku piętnastu lat zaczął głosić posłanie chrześcijańskie podczas „zebrań przebudzeniowych” na ulicach. Po ordynacji na duchownego stał się jednym z czołowych kaznodziejów w Afryce Południowej. W 1936 roku Smith Wigglesworth, brytyjski ewangelista zielonoświątkowy, wygłosił proroctwo, że Bóg użyje Dayida du Plessis jako budowniczego mostów między zielonoświątkowcami a innymi chrześcijanami.

Przez wiele lat był David du Plessis sekretarzem generalnym swojego Kościoła w Afryce Południowej, był również organizatorem pierwszych światowych konferencji zielonoświątkowych. Uczestniczył we wszystkich (poczynając od Eyanston 1954) zgromadzeniach ogólnych i konferencjach Światowej Rady Kościołów. Jako jedyny zielonoświątkowiec był uczestnikiem ważnej trzeciej sesji II Soboru Watykańskiego. Przyczynił się do powstania Zjednoczenia Zielonoświątkowego Ameryki Północnej, Międzynarodowego Stowarzyszenia Biznesmenów Pełnej Ewangelii oraz Towarzystwa do Spraw Studiów nad Pentekostalizmem. Ośrodek Chrześcijańskiej Duchowości im. Davida du Plessisa przy Seminarium Teologicznym Fullera w Pasadenie, w Kalifornii, który otrzymał jego archiwum, stanowi jeden z najbogatszych zbiorów dokumentacji poświęconej pentekostalizmowi.

„To mój wielki zielonoświątkowy przyjaciel” – miał zwyczaj mówić John Mackay, profesor teologii i działacz Światowego Aliansu Reformowanego. Zaś o. Kilian McDonnell, współprzewodniczący – wespół z Davidem du Plessis – Międzynarodowego Dialogu Rzymskokatolicko-Zielonoświątkowego, powiedział: „Był on – człowiek niskiego wzrostu – olbrzymem. O niewielu można powiedzieć, że zmienili oni oblicze ekumenicznej mapy. Człowiek ten, pozbawiony potwierdzonego formalnie wyższego wykształcenia, był pionierem ekumenizmu w świecie zielonoświątkowym i ewangelickim. Niewiele jest narodów, wśród których nie postawił on swojej stopy, przynosząc dobrą nowinę. Był świadomy tego, że w ekumenizmie dane mu zostało powołanie proroka, które zakładało także gotowość uczestniczenia w losie proroka. David modlił się, uczył się, rozwijał się, zmieniał się, lecz nigdy nie szedł na kompromis. Wielbimy Boga za tego małego olbrzyma”.

Edward Czajko

Napisz komentarz (0 Komentarze)