W niedzielę często wybieram Mszę Świętą o godzinie 13.00. Szczególnie na tej Eucharystii w porze "leniwców" odnoszę wrażenie, że wszyscy obecni głeboko przejęci zacytowanym na wstepie fragmentem Ewangelii... Obraz wygląda bowiem tak : kapłan i służba liturgiczna przy ołtarzu, potem kilka rzędów pustych ławek.... Im dalej od ołtarza tym tłok jest większy, osiągając maksimum w okolicach przedsionka. Wiele osób woli stać pray drzwiach lub wcisnąć się do przeładowanych już i tak do granic wytrzymałości ostatnich ławek. A wszystko po to, by nie znaleźć się "na pierwszym miejscu".

Muszę jednak przyznać, iż mam powazne wątpliwości czy zachowanie takie wyplywa z przejęcia się słowami Ewangelii. Przeprowadźmy w myśli krótki eksperyment. Wyobraźmy sobie że Jan Paweł II w czasie przyszłorocznej wizyty zechce odwiedzić najstarszy kościół Gdyni i spotkać się z mieszkańcami Oksywia. Czy i wówczas pierwsze ławki pozostaną puste ? Watpię...

Powie ktoś, że "to co innego", i że "papież jest prorokiem dzisiejszej doby, człowiekiem modlitwy, kimś, komu można zaufać". To wszystko prawda. Ale może warto wspomnieć kto jest obecny osobiście tak podc zas Mszy Świętej sprawowanej przez papieża, jak i podczas "zwykłej" Eucharystii w powszedni poranek ?

Msza Święta nie rozpoczyna się od znaku krzyża. Zaczyna się od pocałunku.Kapłan w imieniu wiernych całuje ołtarz naszego Pana. I musi tak być, gdyż Eucharystia jest uczta miłości, ucztą, podczas której radujemy się z Ojcemwzajemnie swoją obecnością i bliskością. jakimż nietaktem wobec niego jest zajmowanie miejsca przy drzwiach w chwili gdy chce mnie, Ciebie, nas przytulić i ukoić ! Jaką troską musi napawać Boga, gdy zbliżając się do Jego ołtarza, aby połaczyć się z Nim w Św i ętej Komunii, czynimy to z ponura miną, a radosne piesni brzmią w naszych ustach smutno.