Sekty - słowo to ma w naszym języku zabarwienie pejoratywne i prawdopodobnie jest wiele grup, które czułyby się urażone takim określeniem, dlatego często stosuje się określenie neutralne: „nowe ruchy religijne”. Jednakże w swojej strukturze, funkcjonowaniu czy ideologii grupy te zawierają elementy sekty. Elementy te, z jednej strony, są natury teologicznej, dotyczą swoistego kultu, objawienia, światopoglądu, z drugiej zaś strony, mają wymiar socjologiczny, to znaczy specyficzną strukturę, metody przekazu istotnych treści, stosunek do innych grup społecznych. Można by, precyzując pojęcie, powiedzieć opisowo: „destrukcyjne grupy parareligijne lub religijne”. Dokument wydany przez Stolicę Apostolską określa to w ten sposób: „Z powodów praktycznych kult lub sektę definiuje się niekiedy jako ťgrupę religijną posiadającą własny, indywidualny światopogląd, wywiedziony z nauk jakiejś wielkiej religii światowej, lecz nie tożsamy z nimiŤ. Ponieważ mówimy tutaj o grupach swoistego rodzaju, zazwyczaj uważanych za zagrożenie dla wolności obywateli i ogólnie dla społeczeństwa, kulty i sekty charakteryzowano również jako wyróżniające się pewnymi szczególnymi zachowaniami. I tak np. często mają one strukturę autorytarną, stosują również formy prania mózgów i kontroli myśli, nacisku grupowego, a także wsączają w swych członków poczucie winy, strachu itd.”(Sekty albo nowe ruchy religijne. Wyzwanie duszpasterskie. „L‘Osservatore Romano” [wyd. polskie] 1986 nr 5/79). |