| 157 rok – Po raz pierwszy zastosowano formy pokuty |
Trudno powiedzieć, co autorzy zarzutów mieli na myśli pisząc o „formach pokuty”, bowiem samo wezwanie do pokuty występowało już w podstawowym głoszeniu Dobrej Nowiny.
Weźmy choćby Nowy Testament (wyróżnienia M.P.):
"Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone,[...]" (Dz 3,19)
"Lecz nawoływałem najprzód mieszkańców Damaszku i Jerozolimy, a potem całej ziemi judzkiej, i pogan, aby pokutowali i nawrócili się do Boga, i pełnili uczynki godne pokuty."(Dz 26,20)
Św. Paweł zalicza nawet pokutę za grzechy do fundamentu wiary:
"Dlatego pominąwszy podstawowe nauki o Chrystusie przenieśmy się do tego, co doskonale, nie zakładając ponownie fundamentu, jaki stanowią: pokuta za uczynki martwe i /wyznanie/ wiary w Boga, nauka o chrztach i nakładaniu rąk, o powstaniu z martwych i sądzie wiecznym.” (Hbr 6,1–2)
Także jedno z najstarszych zachowanym pism wczesnochrześcijańskich, Didache czyli nauka dwunastu apostołów z roku 90 daje nam świadectwo iż pokutę znano już wcześniej:
"W dniu Pana, w niedziele gromadźcie się razem, by łamać chleb i składać dziękczynienie, a wyznawajcie ponadto wasze grzechy (...), a jeśli kto drugiego obrazi, niechaj nikt z nim nie mówi, niechaj nie usłyszy od was ani słowa, dopóki nie odprawi pokuty" (14:1, 15:3).