Zarzut 41 – Prymat Rzymu

„Prawie” prawda, czyli było zupełnie inaczej.

Po pierwsze:
Synod nie „ustanowił” tylko „potwierdził” zwierzchnictwo Rzymu. Oparto się na prawie sukcesji począwszy od św. Piotra (ekspertem był późniejszy tłumacz Biblii, św.Hieronim).

Po drugie:
Synod (grupujący kościoły Zachodu) jedynie przytaknął wcześniejszemu postanowieniu Drugiego Soboru Powszechnego (Sobór Konstantynopolski I) na którym większość kościołów Wschodu uznała przewodnictwo Rzymu

Po trzecie:
Nieprawdą jest jakoby wcześniej nie istniało zwierzchnictwo Rzymu.

Oto garść dowodów historycznych na prymat Rzymu istniejący od początków chrześcijaństwa:

• Klemens Rzymski, w Liście do Koryntian (95 rok) rozstrzyga spór Kościoła w Koryncie (mimo że w tym czasie w Efezie - położonym bliżej Koryntu niż Rzym - żyje Apostoł Jan).
  Papież rozpoczyna od słów:"Kościół Boży w Rzymie do Kościoła Bożego w Koryncie (...) nie mogliśmy zająć się wcześniej sprawami, o jakie się spieracie...").
  Upomnienie kończy papież ostrzeżeniem, że nieposłuszeństwo może być grzechem: „Gdyby zaś niektórzy nie usłuchali tego, co Bóg przez nas powiedział, niech wiedzą, że dopuszczają się przewinienia i narażają na niebezpieczeństwo niemałe; my zaś wolni będziemy od tego grzechu”
  
• św.Ignacy (+107): pisał: "Do Kościoła w Rzymie (...), który przewodzi w krainie Rzymian" (List do Rzymian)
  „Kraina Rzymian” odpowiadała całemu ówczesnemu cywilizowanemu światu. Nie było miejsca, które nie należałoby do „krainy Rzymian” a w którym byłoby obecne chrześcijaństwo.
  
• Św.Ireneusz (ur.130–40): napisał w Adversus haereses:
  "Z Kościołem bowiem rzymskim musi co do wiary zgadzać się każdy inny kościół, to jest wszyscy zewsząd wierni, gdyż w nim wiernie przechowała się tradycja apostolska."
  „Gdy błogosławieni apostołowie założyli i zbudowali Kościół, przekazali urząd biskupowi Linusowi. Tego Linusa wspomina Paweł w Listach do Tymoteusza (2 Tm 4,21). Następcą jego był Anaklet. Po nim na trzecim miejscu po apostołach został biskupem Klemens, który również widział błogosławionych apostołów i z nimi obcował, a słowa ich dźwięczały jeszcze w uszach jego, a naukę i tradycję ich miał przed oczyma, i to nie tylko on sam, albowiem jeszcze wielu żyło z tych, co naukę brali od apostołów.
  (...) Następcą Klemensa był Ewaryst, a Ewarysta Aleksander, a potem jako szósty po apostołach nastał Ksystus (Sykstus), po nim zaś Telesfor, który świetne poniósł męczeństwo. Potem był Hygin, następnie Pius, a po nim Anicet, następcą Aniceta był Soter, a teraz na dwunastym miejscu po apostołach, dzierży urząd biskupi Eleuteros. Tym porządkiem i takim następstwem tradycja apostolska w Kościele i opowiadanie prawdy przeszło do naszych czasów.
  Taki oto jest najpełniejszy dowód, że jest jedna i ta sama wiara ożywiająca, zachowana w Kościele od apostołów aż do dziś i przekazywana w prawdzie” (Wszystkie cytaty pochodzą z dzieła Przeciw heretykom)

Na podstawie tego fragmentu niektórzy twierdzą, jakoby Piotr nie był pierwszym biskupem Rzymu, jednak Ireneusz pisze, że apostołowie przekazali urząd Linusowi, zaś Klemes był trzecim biskupem po apostołach.

• Hegezyp (początek II wieku)
  „Gdym był w Rzymie ustaliłem sukcesję [Piotrową] aż do Aniceta” (Anicet był papieżem w latach 54–65)
  
• Tertulian (ur.155):
  „Jeśli zaś jesteś w sąsiedztwie Italii, masz tam Rzym, którego powagę i my uznajemy. Jak szczęśliwy ten Kościół. Jemu to Apostołowie całą naukę razem z krwią swą przelali.." (Preskrypcja przeciw heretykom)
  
• Hipolit (ur. przed 170):
  „prawdziwa nauka przechowała się do czasów Wiktora [papież w latach 89–98], trzynastego z rzędu po Piotrze biskupa rzymskiego" (Przeciw herezji Artemona)
  
  

• Anatolius został biskupem w Konstantynopolu, Maksymus w Antiochii a Donatus w Afryce dzięki „łaskawej zgodzie” Leona I (390–461)
• Celestyn (papież w latach 422–432) wyznaczył Cyryla na biskupa w Konstantynopolu
• Symplicjusz (468–483) pozwolił Zeononowi pozostać na biskupstwie w Sewilli
• Damazy (papież 366–384) zatwierdził nominację Aleksandrinusa
• Sokrates Scholastyk (380–450) pisał „prawo kanoniczne wyraźnie zabrania Kościołom podejmować uchwały bez zgody ze strony biskupa Rzymu ” (cytat za Historia Kościoła, II, 17, PAX Warszawa 1986)
• Afrykańska wspólnota chrześcijanska, choć miała nałożony synodem zakaz apelacji do siedzib zamorskich, to jednak zwracała się do Rzymu w sprawie zatwierdzania swoich uchwał synodalnych z Kartaginy i Milewe z roku 416 i 417

Zbliżone tematycznie zarzuty: Zarzut 33, Zarzut 39, Zarzut 53, Zarzut 57, Zarzut 60, Zarzut 69, Zarzut 72, Zarzut 73, Zarzut 76, Zarzut 78, Zarzut 84, Zarzut 103, Zarzut 113, Zarzut 143, Zarzut 147, Zarzut 154, Zarzut 179, Zarzut 185, Zarzut 186, Zarzut 187, Zarzut 189, Zarzut 190, Zarzut 193, Zarzut 200..

Na ten temat więcej napisałem w książce „Dlaczego ufam Kościołowi”.