| 1854 rok – Wprowadzono dogmat o tzw. Niepokalanym Poczęciu N.M.P |
Prawda o Niepokalanym poczęciu pochodzi z wczesnego chrześcijaństwa. Na przykład żyjący w IV wieku św.Atanazy pisał:
[Jezus]„On wziął nasze ciało i to nie zwyczajnym sposobem, lecz z Niepokalanej i Przeczystej Dziewicy, która męża nie znała; czystej, zaiste, nie znającej męża. Możny twórca wszechrzeczy przystosował sobie ołtarz ciała Dziewicy, użył go jako narzędzia, przez które dał się poznać i w nim zamieszkał."(O wcieleniu Słowa)
W XIX wieku uznano, że należy tę Prawdę Wiary sformułować w sposób dogmatyczny (ze względu na pojawiające się w wówczas „dzikie" interpretacje).
Nikt kto czytał ze zrozumieniem Biblię nie może powiedzieć, iż powyższy dogmat jest z nią sprzeczny (zresztą wyznaje go całkiem spora część protestantów).
Przesłanie dogmatyczne brzmiało następująco:
| „(…) ogłaszamy, orzekamy i określamy, że nauka, która utrzymuje, iż Najświętsza Maryja Panna od pierwszej chwili swego poczęcia, na podstawie szczególnej łaski i przywileju wszechmogącego Boga, mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego została zachowana nietknięta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego, jest prawdą przez Boga objawioną i dlatego wszyscy wierni powinni w nią wytrwale i bez wahania wierzyć". |
Ważnym aspektem dogmatu jest fakt, iż Maryja otrzymała tę Łaskę całkowicie bez własnej zasługi, na mocy wolnej decyzji Boga. Podkreśla to Katechizm w następujących słowach:
„Tylko dzięki łasce została Ona poczęta bez grzechu pierworodnego jako najpokorniejsza ze stworzeń, najbardziej zdolna do przyjęcia niewymownego Daru Wszechmogącego."(kanon 722)
Dogmat ten – jak wszystkie dogmaty maryjne – powstał, by powiedzieć coś o Chrystusie, a nie o Maryi. Więcej na ten temat w książce „Dlaczego ufam Kościołowi".
Do pytania nawiązują też odpowiedzi na Zarzut 13, Zarzut 52, Zarzut 54, Zarzut 68, Zarzut 80, Zarzut 174, Zarzut 181, Zarzut 215, Zarzut 217, Zarzut 229.